Pseudonim: Głupie przydomki to wierzch góry ludowej całej tej maskarady zwanej bohaterstwem i czynieniem zła, lecz ułatwiają one zachowanie pewnej, dającej pozory bezpieczeństwa, anonimowości oraz – paradoksalnie – gwarantują szybsze zyskanie rozpoznawalności. Kobiecie nie uśmiecha się, by każdy znał jej nazwisko, a jednocześnie wie o marketingu to absolutne minimum brzmiące „Chwytliwa nazwa to połowa sukcesu”, dlatego zdecydowała się również przybrać jakieś charakterystyczne miano. Crimson Whisper nijak się ma do mocy Akane, lecz po głębszej analizie okazuje się niezwykle do niej pasować. Pierwszy człon nawiązuje do jej krwistoczerwonych włosów oraz nasuwa skojarzenia ze słowem „crime”, drugi zaś oddaje atmosferę, jaka panuje w przybytku prowadzonym przez Shinosakurę: tam praktycznie nikt nie rozmawia, tylko konspiracyjnie szepcze.
Wiek: Żyje w tym zakłamanym świecie - dla jednych zaledwie, dla innych już, dla niej aż - dwadzieścia jeden wiosen.
Ranga: Doprawdy, kiedy ci wszyscy ludzie zrozumieją, że zło i dobro to pojęcia względne? Cóż, raczej nic nie poradzi na to, że w powszechnym rozumowaniu kwalifikuje się jako złoczyńca, choć jej zdaniem słowo informatorka zdecydowanie lepiej oddaje to, czym się zajmuje. Co prawda zdarza jej się pomagać w przemycie, a i raz podjęła się zadania pozbycia się walizek cuchnących mięsem – mimo że umowa zakładała niesprawdzanie ich zawartości (nie, żeby trudno było jej się domyślić), i tak zerknęła do środka, by zidentyfikować zwłoki i szybciej niż większość wiedzieć, kto podpadł danemu gangowi. To tym kieruje się Akane w życiu: chęcią zdobycia ciekawych informacji, nawet jeśli wymaga to podjęcia pewnego ryzyka.
Fanklub: Ci wszyscy zmanipulowani, nieświadomi niczego ludzie, ślepo oddani swym idolom... Akane szanuje niektóre osoby, ale nie należy do żadnego fanklubu, uznając je za niepoważne.
Dar
KWAS Jej ciało wytwarza gęstą ciecz o metaliczno szarej barwie, na którą sama Akane jest uodporniona, lecz po zetknięciu ze skórą innych wywołuje u nich poparzenia: pierwsze dziesięć sekund to jedynie pierwszy stopień, pół minuty: drugi a, minuta: drugi b, pięć minut: trzeci. Po tym czasie płyn wyparowuje, zatem Shinosakura nie może wywołać oparzeń czwartego stopnia po jednokrotnym użyciu daru. Być może długie ćwiczenia przyniosłyby taki efekt, ale kobieta nie jest aż tak sadystyczna, by widzieć w tym jakikolwiek sens. Substancja działa podobnie na zwierzęta, rośliny zaś może zniszczyć – w przypadku kwiatów i im podobnych to kwestia sekund, ale jednorazowe działanie na nawet młode drzewko doprowadzi jedynie do częściowej martwicy. Akane może strzelać kwasem z dłoni we wskazaną przez siebie stronę, lecz nie dalej niż dziesięć metrów. Im dłuższe przygotowanie substancji przed użyciem jej, tym ta jest skuteczniejsza.
Umiejętności wypracowane: • Na ogół trafnie odczytuje mimikę, mowę ciała i emocje. Zwykle potrafi rozpoznać, czy ktoś kłamie. Umie czytać pomiędzy wierszami. Od zawsze miała do tego dar, a jej praca tylko jej pomogła w doskonaleniu się. • Negocjacje, targowanie się, dysutowanie, argumentowanie... Akane rozmowa i przekonywanie do swoich racji przychodzą stosunkowo łatwo. • Uwielbia tańczyć, co w połączeniu z wyczucirm rytmu sprawiło, że swoimi umiejętnościami przykuwa uwagę na parkiecie.
Ograniczenia i słabości: • Jej moc nie działa na nic poza ludźmi, zwierzętami i roślinami, może więc pomarzyć o zniszczeniu chociażby drzwi do skarbca. • Kwas ulatnia się po upływie pięciu minut, po czym Akane musi zregenerować siły – dopiero po upływie kolejnych pięciu minut może ponownie użyć daru. Jeśli postanowi pozbyć się jej wcześniej, to i czas regeneracji będzie krótszy. • Osoby z niektórymi indywidualnościami (np. ze stwardnianiem skóry) są odporne na działanie jej mocy. • Polanie trucizny wodą skutkuje jej zniknięciem – co za tym idzie, osoby znające tę słabość mogą się łatwo obronić, a podczas deszczu Akane nie ma jak skorzystać ze swego daru. • Gdy straci przytomność, kwas zniknie.
Wygląd
Być może to zasługa europejskich przodków, lecz Shinosakura jest wysoka jak na Japonkę: mierzy sobie sto siedemdziesiąt osiem centymetrów, jej waga zaś jest na granicy normy i lekkiej niedowagi, wskutek czego kobieta ma filigranową budowę. Może pochwalić się długimi nogami i bez trudu widocznym wcięciem w talii, lecz jej piersi są dosyć małe: założenie luźniejszej bluzy wystarczy, by stały się zupełnie niewidoczne. Niegdyś był to kompleks Akane, obecnie jednak Japonka podchodzi do tego z dystansem i skupia się na swoich atutach, do których można zaliczyć porcelanową karnację i zadbane, sięgające łopatek krwistoczerwone włosy. Bursztynowe oczy, osadzone tuż nad niewielkim nosem, zdają się śledzić każdy ruch rozmówcy, a zaciśnięte blade usta tylko potęgują wrażenie osoby aż do przesady czujnej. W połączeniu ze szpiczastą brodą i lekko zarysowanymi kośćmi policzkowymi to wszystko maluje obraz ładnej, choć nieufnej persony. Pewien chłód w sposobie bycia Akane tylko potęguje jej ubiór, zawsze nienagannie czysty i elegancki. Na ogół można ją zobaczyć w nasyconych kolorach, zwłaszcza czerwieni, bieli czerni. Dostrzeżenie Shinosakury bez pasującego lakieru do paznokci to widok niezwykle rzadki, w jej uszach zaś często znajdują się kolczyki z kamieniami lub ze złota.
Wygląd stroju złoczyńcy: To nie strój złoczyńcy tylko służbowy, pamiętajcie! A skoro to już sobie wyjaśniliśmy, to możemy przejść do jego opisu. Wygląda on na tyle zwyczajnie, że można by w nim wyjść gdzieś bez konieczności odpowiadania na zbyt wiele pytań. Tak jak praktycznie cała garderoba Akane, tak i ten strój cechuje się pewną elegancją (czego najlepszym dowodem jest wąski krawat). Dominuje w nim kolor czarny, choć z łatwością można dostrzec białe elementy, jak choćby kołnierz bluzki. A skoro już o tej mowa, charakterystyczne dla niej są rękawki z bufkami. Patrząc w dół, najpierw zobaczy się biały pasek, potem krótkie spodenki, a na końcu czarne, sznurowane buty na lekkim obcasie. Shinosakura na ogół ubiera się tak, gdy nocami wymienia się informacjami w swoim przybytku, trudno natomiast przewidzieć, czy postanowi nałożyć te elementy odzieży, gdy wyjątkowo będzie pracować w terenie. Na ogół zależy to od konkretnej sytuacji i jej chęci.
Charakter
Powściągliwa. Tym jednym słowem na ogół opisują ją osoby, które już ją spotkały, lecz nie znają bliżej. Inne warianty odpowiedzi na pytanie o jej charakter to „chłodna ”, „ostrożna ”, „zdystansowana” i „tajemnicza”. Akane nie lubi się uzewnętrzniać, co zresztą pasuje do jej pracy. Można wręcz odnieść wrażenie, że nie chce się angażować w relacje międzyludzkie. Nawet gdy z kimś flirtuje, jest to na ogół płytka relacja, ograniczająca się do fizyczności i co najwyżej koleżeństwa. Może boi się, że gdy zbyt się z kimś zżyje, znowu go straci? Sama nigdy się do tego nie przyzna nawet przed samą sobą i będzie argumentowała taki stan rzeczy na miliony sposobów, ale to w tym prawdopodobnie tkwi powód obecnego stanu rzeczy. Jest oszczędna w słowach i okazywaniu emocji. Mimo wrażenia odcinania się od reszty świata i ledwo wyczuwalnej aury pewności siebie, nigdy się nie wywyższa ani tym bardziej nie uniża, uważając siebie za zupełnie oddzielną, samodzielną jednostkę. Nikim nie włada, nikomu nie służy. Ma własną moralność i prowadzi swoja grę, patrząc na wszystko z dystansem, jak na ustawienie pionków na szachownicy. Ta pozorna bierność usypia czujność niektórych, lecz to błąd: Akane jest świetną słuchaczką, która potrafi znaleźć na kogoś haka nawet w pozornie nieistotnym szczególe. Musi w końcu mieć jakieś zabezpieczenie na wypadek, gdyby ktoś próbował ją szantażować. Nawet jeśli momentami zahacza to o paranoję. To zabrzmi paradoksalnie, zważywszy na to, że czasami musi powiedzieć nieprawdę i jak łatwo jej to przychodzi, lecz brzydzi się zakłamaniem. Właśnie dlatego tak bardzo zależy jej na wiedzeniu jak najwięcej, stąd też bierze się jej niechęć do superbohaterów.
Historia
Była idealnym dzieckiem. Los najwyraźniej postanowił sobie z niej zadrwić już na samym początku, urodziła się bowiem w miesiącu charakterystycznym dla spadających z każdej strony kwiatów wiśni. Trudno o porę bardziej pasującą dla kogoś o takim nazwisku. Była wyczekiwanym drugim z trojga dzieci wieloletniego, zamożnego małżeństwa profesjonalnego bohatera i prawniczki. Gdy nadawali jej imię, nawiązujące do koloru włosów dziewczynki, wydawało się, że czeka ją wspaniałe życie, w którym nic jej nie zabraknie. Była idealnie przeciętna. Akane nie mogła narzekać na brak zabawek czy wszelakich gadżetów. Miała wszystko, czego chciała, oczywiście z wyjątkiem żywego jednorożca i gwiazdki z nieba. Dziewczynka kochała rodziców i ci ją zapewne też, lecz… ich faworyzacja najstarszego syna była doskonale widoczna. Wiązali z nim wielkie nadzieje, a ten je spełniał, za co nieraz go chwalili. Z ogromną odpowiedzialnością i presją szła duma matki i ojca. To pierworodny syn był ich priorytetem i oczkiem w głowie. Również najmłodsze z dzieci, córka, dostawało mnóstwo miłości, choć, w przeciwieństwie do swojego brata, mała traktowana była ulgowo z racji swego wieku. W tym wszystkim zaczęło brakować miejsca dla stojącej pośrodku Akane, której poświęcano zdecydowanie mniej uwagi. Czuła się pomijana i uważała za niesprawiedliwe to, że żaden z jej sukcesów nie robi na rodzicach tak wielkiego wrażenia, a ilekroć poruszała ten temat, besztano ją za tak głupie i egoistyczne myśli. W końcu pogodziła się z tym, w duchu postanawiając pokazać kiedyś, że może być tak samo dobra na swój własny sposób. Przez długi czas było to jednak jedynie pobożne życzenie, w którego realizację nawet ona sama nie do końca wierzyła. Była idealnym kozłem ofiarnym. Zawsze trafi się ktoś wytykany palcami, kto nie potrafi się odnaleźć w szkole albo po prostu z natury jest małomównym introwertykiem. W gimnazjum, do którego uczęszczała Akane, padło na nią, co jeszcze bardziej odsunęło ją od prób zaaklimatyzowania się i udowodnienia światu swojej nieprzeciętności. Jednakże jak każdy człowiek, nawet ona potrzebowała bliskości. Zauroczona swoim totalnym przeciwieństwem, silną i pewną siebie znajomą z klasy, Chiyo, która nigdy nie powiedziała jej złego słowa, poprosiła ją o przyjście na tył szkoły… gdzie po zebraniu w sobie odwagi i wygłoszeniu wyznania została wyśmiana prosto w twarz. Zrozumiała wówczas, że nawet bardziej od znęcających się nad nią ludzi nienawidziła bierne osoby, które cicho przyklaskiwały takiemu stanowi rzeczy. Była idealnie samowystarczalna. Rozgoryczona nie zdążyła nawet pomyśleć o tym, co robi, gdy posłała kwas w stronę swojego już byłego obiektu westchnień. Dziewczyna skończyła w szpitalu, Akane zaś uniknęła wzięcia odpowiedzialności dzięki wpływom rodziców, którzy nie chcieli psuć sobie reputacji. Ich nastawienie do córki z niezbyt wylewnego wsparcia zmieniło się jednak na wyraźnie odczuwalny chłód i wymalowane w ich oczach zgorszenie. Ich relacja ograniczyła się wówczas już naprawdę tylko do życia pod jednym dachem i zaspokajania materialnych potrzeb. Akane to jednak nie przeszkadzało. Coś w niej pękło. Zaczęła chodzić z wysoko podniesioną głową. Gdy ktoś z jej dawnych oprawców patrzył na nią ze strachem w oczach, uśmiechała się szeroko. Kiedy ją przeprosili, bojąc się, że również skończą z rozległymi oparzeniami, śmiała im się w twarz dokładnie tak samo jak Chiyo w jej. Nie pozwoli im poczuć się dobrze. Nie przebaczy im. Ona zaś była wystarczająco silna, by iść przez życie sama. Nie potrzebowała już łaski nikogo. W końcu to zrozumiała: jeśli chciała być szczęśliwa, musiała sama o to zadbać. Była idealnie nietuzinkowa. Gdy dostała się do U.A., przyjęła to z chłodną obojętnością. To przecież było oczywiste, nie brała pod uwagę innej opcji. Z zapałem się uczyła i trenowała, zdobywając najwyższe stopnie. Chciała pokazać wszystkim, że może być najlepsza, że jest najlepsza. Zostanie wspaniałą bohaterką, właśnie tak! Na początku drugiej klasy na pewnej imprezie trafiła jednak na Hinatę. Choć wtedy jeszcze tego nie wiedziała, poznanie chłopaka przekreśliło jej szanse na wiedzenie życia zgodnego z prawem. Starszy, wychowany w slumsach i bardziej obeznany w świecie Hinata zaimponował zahukanej dziewczynie. Nim się oboje obejrzeli, zostali parą, wkrótce potem zaś chłopak przekonał Akane do wykonywania pomniejszych zleceń dla gangów. Wtedy też Shinosakura zauważyła, jak niewiele złoczyńców różniło od bohaterów. Po obu stronach byli zarówno idealiści, jak i osoby żądne sławy, pieniędzy, wpływów. Pod płaszczem wzniosłych słów nieraz kryła się zwykła obłuda. Bohaterów i złoczyńców różniło tak naprawdę jedynie nazewnictwo i sposoby osiągania celów, a i to nie zawsze. Gdy Akane to sobie uświadomiła, straciła zapał do zostania jedną z tych osób w śmiesznych wdziankach. Po ukończeniu szkoły nigdy nie nawiązała współpracy z żadną agencją. Zamiast tego założyła kawiarnię, która stanowiła przykrywkę dla miejsca, gdzie wymieniała się informacjami. Nie zadowalały ją wieści podawane w mediach. Chciała znać całą prawdę. Od tego postanowienia nie odwiodło jej nawet zamordowanie Hinaty przez członków gangu, którym się nie spodobało, że wszedł na ich teren. Po prostu ona będzie ostrożniejsza. Przebieglejsza. Bardziej zapobiegawcza. Bystrzejsza. Roztropniejsza. Będzie idealna.
Ciekawostki
• Ma słabość do muzyki klasycznej. Uwielbia dźwięk skrzypiec i fortepianu, lecz nigdy nie miała czasu, by samej nauczyć się na nich grać. • Lubi chodzić na koncerty i do teatru, choć z braku czasu robi to sporadycznie. • Jest panseksualna i panromantyczna. • Uwielbia kryminały, thrillery oraz filmy i książki szpiegowskie. • Gdyby to było możliwe, na jej dietę składałyby się wyłącznie gorzka czekolada, krem i kawa. • Nie przepada za swoim darem, uważając go za niezbyt praktyczny. Wolałaby coś związanego z umysłem, wykrywaniem kłamstw czy też wspomnieniami, ponieważ zdecydowanie bardziej by się jej to przydało. Mocy się jednak nie wybiera. • Ćwiczyła swoją moc na garbowanej skórze, przeterminowanym mięsie i wszelkich innych dostępnych zamiennikach żywego organizmu.
Indeks 
Temat: Szkarłatny Szept | Akane Shinosakura 
