Pseudonim: KuroWiek: 28 lat
Ranga: Nauczycielka bohaterstwa (Shiketsu)
Fanklub: Na razie brak
Dar
Klonowanie
Moc Nanako polega na klonowaniu siebie. Każdy klon podporządkowany jest jej woli i nie może samodzielnie podejmować decyzji. Oczywiście obowiązuje ją limit czasowy, ilościowy i zasięg. Jeśli opuści swoje klony na zbyt dużą odległość, te po prostu ulegną zniszczeniu i się rozpadną.
Każdy klon posiada te same umiejętności, zwinność, wiedzę, wygląd co Nanako - choć nie są idealne. Nierzadko można dostrzec po chwilkę dłuższym obcowaniu z klonem, że jest to podróbka - czy to ze względu na niedociągnięcia w wyglądzie czy zachowaniu.
Kobieta potrzebuje wiele skupienia, aby utrzymać w ryzach kilka klonów na raz, ponieważ jak już wiadomo, nie podejmują one samodzielnych decyzji, a więc to w kwestii Nanako jest działanie za każdego z osobna. Nie do końca wiadomo, jaka "więź" łączy ją z klonami, czy są jej częścią, czy tylko imitacją, pustą skorupą, jednak zawsze po używaniu mocy intensywnie jest niezmiernie wykończona i potrzebuje snu w celu regeneracji sił. Nie wie też, jak je kontroluje, bo nie można tego nazwać "porozumiewaniem się telepatycznym", ale jednak klony odczytują jej rozkazy, mimo że wcale nie musi się do nich zwracać.
Umie także je "zaprogramować" na jakieś długoterminowe działanie, więc jeśli rozkaże klonowi bronić jakiejś osoby, to ten używając umiejętności walki, jakie posiada Nanako, nie przestanie wykonywać swojego zadania, dopóki nie zostanie zniszczony bądź Kuro nie rozkaże mu czegoś nowego.Umiejętności wypracowane:- sztuka skradania się - jest to bardzo przydatna umiejętność, którą Nanako postanowiła doskonalić mniej więcej od liceum. To właśnie na różnych treningach i zadaniach w sztucznym mieście zauważyła, że nie ma za bardzo szans w bezpośrednim starciu z częścią osób z klasy, a tym bardziej z uczniami U.A., gdzie nie znała ich umiejętności dopóki się z nimi nie zetknęła na polu bitwy. Przewagę nad mocami umysłowymi dawałoby jej podejście znienacka. Dlatego wpadła na pomysł opanowania sztuki skradania, by zyskać element zaskoczenia przy niektórych starciach. Dzięki temu teraz umie analizować, gdzie stanąć czy skąd podejść, aby zwiększyć szansę, że ktoś nie zauważy jej obecności z daleka oraz zyskała szybkość reakcji, gdy już zostaje zauważona podejmuje błyskawiczne decyzje.
- walka za pomocą bicza - wszyscy ludzie z jej otoczenia stawiali na różne sztuki walki, od karate przez ju jitsu po boks i kickboxing. Ona jednak wybrała coś oryginalnego, czyli walkę z użyciem bicza. Nie było łatwo opanować tę sztukę, jednak lata ćwiczeń i wylany pot zaowocowały. Zawsze ma też bicz, lub chociażby szerszą szarfę przy sobie, w razie czego lubi być przygotowana.
- szermierka - Nanako pochodzi z dość bogatej rodziny, a tam liczą się takie umiejętności, jak haftowanie, malowanie, gra w szachy czy szermierka. Dziewczyna miała od dzieciństwa lekcje z prywatnym nauczycielem, dlatego potrafi posługiwać się bronią białą, choć w rzeczywistości rzadko do tego sięga, przez co mało kto wie o jej umiejętnościach.
Ograniczenia i słabości:-
-
-
-
Wygląd
Niewysoka, jak na Japonkę przystało, dwudziestoośmioletnia kobieta o długich i gęstych, czarnych włosach. Waży niecałe 70 kilogramów, a mierzy 160 centymetrów. Ma nieco więcej ciałka niż przeciętne Japonki, zdaje się jednak tym nie przejmować. I tak całe sześć kilo naddatku skumulowało się w biuście, biodrach oraz udach (a przynajmniej tak to sobie tłumaczy).
Ma bladą cerę, jednak nie wygląda chorobliwie. Wpisuje się w kanon wyglądu w Japonii, ponieważ nie ma żadnych pieprzyków ani piegów. Idealnie gładka cera, ciemna oprawa oczu w kolorze złota, długie rzęsy i gęste, ciemne brwi. Włosy sięgają jej aż do pośladków i uważa je za swój największy atut. Często na głowie nosi dość dużą, czarną kokardę.
Często w szkole pojawia się w dwuczęściowym dresie, ponieważ jej lekcje zakrawają dość mocno o ćwiczenia fizyczne. Uczniowie pojawiają się na nich w strojach bohaterskich lub sportowych, więc nie chce od nich odstawać. Poza tym podczas zajęć swoboda ruchów przede wszystkim!
Wygląd bohaterskiego stroju:Jej strój superbohaterski jest bardzo użyteczny i może go nosić na co dzień, co też często robi. Składa się na niego biało-czarna tunika przechodząca z tyłu w cos na kształt surdutu. Górna część bluzki jest biała i przylega do ciała, eksponując nieco jej kobiece kształty. Nie ma rękawów. Nie wygląda jednak w tym wulgarnie, nie ma także dekoltu - materiał sięga aż do szyi, a tam przechodzi w czarny kawałek na tyle luźny, że kobieta może używać go do zakrywania dolnej części twarzy, gdyby była taka potrzeba.
Poniżej biustu widnieją skośne zdobienia w czarnym kolorze, które tworzą ładne przejście do dalszej części tuniki. Zapinana jest pod biustem na jeden guzik, przez co czasem można zauważyć kawałek brzucha kobiety, wszystko to jednak ma na celu zwiększyć jej swobodę ruchów w sytuacji zagrożenia.
Białe, przylegające spodnie z długimi nogawkami. Zakrywają je jednak w większości buty w kolorze czarnym. Sięgają aż do połowy ud kobiety. Na jednym z nich widać szarawy emblemat, kształtem przypominający pnące się ku górze płomienie.
Na obu nadgarstkach nosi czarne tasiemki, a na głowie czarną kokardę trzymającą nieco włosy w ryzach. Na lewej ręce nosi też materiał imitujący rękaw - w nim skrywa czasem gadżety przydatne w walce.
Cały strój bohaterski kobiety jest bardzo wygodny i lubi go nosić.
Wizualizacja:
KlikCharakter
Opisujemy cechy postaci, co lubi, czego nie znosi. Wszystkie istotne informacje na temat charakteru powinny znaleźć się właśnie tutaj.
Historia
postać nie miała ciekawego życia? Było nudne jak flaki z olejem? Napisz to. Warto w historii zaznaczyć, co skłoniło postać do zostania bohaterem. Jakiej uczelni jest absolwentem? A może opis tego, w jakich okolicznościach i kiedy postać odkryła u sobie dar?
Nanako przydarzyło się kilka ważniejszych zdarzeń, które miały wpływ na jej osobowość i obecne życie.
Urodziła się w Japonii, w mieście
Ciekawostki
- Umie całkiem ładnie grać na pianinie, co jest pozostałością z dzieciństwa. Dawno jednak się nie szkoliła w tym zakresie, więc obecnie pewnie musiałaby sobie dużo poprzypominać.
-
-
-