Let me be your hero.

Kaede Shimizu

— Chwila, nazywasz się Shimizu? Niedawno obiło mi się o uszy to nazwisko. Tylko gdzie... Ach, już wiem! Staruszek wspominał, że jakiś czas temu złapał kogoś takiego. Może to twój ojciec?
— Nie.
— Słyszałeś w ogóle o tym?
— Nie.
— Hah, aż mi ulżyło, że to tylko zbieg okoliczności. Przez chwilę naprawdę myślałam, że coś może być na rzeczy, ale przecież powiedziałbyś coś takiego swojej dziewczynie.
— Oczywiście — odparł, kłamiąc trzeci raz z rzędu.

Dane podstawowe

Dar

Dar Kaede pojawił się później niż u jego rówieśników. Podczas gdy koledzy przechwalali się swoimi umiejętnościami, on oswajał się z myślą, że jego los nie zechciał obdarować zbyt hojnie. Szybko przywykł do takiego stanu, dlatego nagłe ujawnienie się daru było dla niego dużym zaskoczeniem. W dniu, gdy pierwszy raz ciemnofioletowe wiązki laserowe wystrzeliły z jego palców, przypadkiem przeciął ulubioną zabawkę, doszczętnie ją niszcząc. Podczas używania daru na dłoniach pojawiają się fioletowe linie.

Ograniczenia i słabości:
- Aktualnie chłopak potrafi wytworzyć laser jedynie palcami, choć prawie codziennie ćwiczy, by móc używać do tego całej dłoni, aby zwiększyć średnicę lasera.
- Ciągle miewa problemy z dostosowaniem mocy daru. Czasami chcąc przypalić lekko jakąś rzecz, nieumyślnie ją rozcina.
- Zbyt długie używanie daru skutkuje dotkliwymi oparzeniami skóry.
- Niedawno udało mu się przeciąć stal - mocniejsze tworzywa dalej stanowią niemałe wyzwanie. Pracuje, by móc uporać się także z nimi.

Umiejętności wypracowane:
- Wytrzymałość - w ostatniej klasie gimnazjum, kiedy ostatecznie zdecydował się pójść w kierunku bohaterstwa, zaczął ćwiczyć, mając na uwadze to, że sam dar przecież nie wystarczy do zdobycia licencji bohatera. Trenuje co kilka dni, żeby utrzymać formę.
- Gra na gitarze - Kaede od małego interesował się tym instrumentem. W podstawówce matka zapisała go na lekcje i od tego czasu doskonali swoje umiejętności w tym zakresie.
- Posługiwanie się bronią palną. Ojciec Shimizu marzył, aby młodszy syn poszedł w jego ślady, dlatego zabierał go na teren nielegalnych strzelnic, gdzie mógł do woli trenować z Kaede. Choć chłopiec nigdy nie zdecydował się podążyć śladami ojca, to z chęcią przyswajał wiedzę, jaką ten mu przekazywał.

Wygląd

Kaede co jakiś czas mierzy się, mając nadzieję, że podziałka na miarze w końcu pokaże powyżej 170 cm, jednak los najwyraźniej postanowił sobie z niego zakpić - już od kilku miesięcy w tabelę wzrostu wpisuje jedynie marne 169 cm. Dzięki częstym treningom utrzymuje ciało w dobrej formie. Waga zazwyczaj waha się w okolicach 55 kg. Znaczną część urody odziedziczył po matce. Na początku Kaede żałował, że nie jest bardziej podobny do ojca oraz brata, ale już w wieku jedenastu lat dostrzegł w tym znaczący atut - nikt nieznajomy na pierwszy rzut oka raczej nie ma podstaw do tego, żeby powiązać go z przestępczą częścią rodziny. Tylko jeden element w wyglądzie mógłby zdradzić jego pochodzenie: fioletowy kolor lewego oka, występujący w męskiej linii rodzinki. Tęczówka w prawym oku całkowicie zlewa się z źrenicą, przez co określenie tego, gdzie się ona kończy, jest niemożliwe bez sprzętu okulistycznego. Kaede nie poświęca swoim włosom dużej uwagi, zazwyczaj rano ogarnia je przez zaledwie parę machnięć szczotką, przez co wyglądają, jakby żyły własnym życiem. Nie przepada za wizytami u fryzjera, dlatego zazwyczaj sam skraca włosy, co nie zawsze wychodzi im na dobre. Aktualnie najdłuższe kosmyki sięgają do karku, a najkrótsze, te z grzywki, do oczu. Parę razy farbował włosy, ale ostatecznie zrezygnował z tego zostając przy naturalnym czarnym kolorze - niektórzy upierają się, że przy intensywnym świetle można dostrzec w nich ciemnobrązowy pobłysk.
Większość wyposażenia szafy stanowią ubrania kupione na jakichś wyprzedażach. Przez niechęć do robienia zakupów wiążących się z ubraniami, Kaede rzadko zmienia coś w swoim stylu. Ci bardziej złośliwi mogliby powiedzieć, że wręcz chodzi w jednym i tym samym, co oczywiście jest dalekie od prawdy, po prostu te mylne spostrzeżenie bierze się z tego, że odzież chłopaka w dziewięćdziesięciu procentach ogranicza się do prostych, ciemnych rzeczy.
Wygląd stroju bohatera:
Brak.
Na razie nie odczuwa palącej potrzeby projektowania kostiumu, odwlekając to w czasie.

Charakter

Najmłodszy syn rodziny Shimizu okazał się wielką porażką ojca i największa nadzieją matki. Chłopiec od najmłodszych lat był poddawany różnym treningom, które ojczulek przygotował dla niego, po to by w odpowiednim czasie poszedł on w jego ślady. Nie stało się tak między innymi za sprawą rodzicielki, która widząc, co dzieje się ze starszym dzieckiem, postanowiła za wszelką cenę uchronić młodsze przed tą samą ścieżką. Przez mało komfortową sytuację w rodzinie, Kaede unika rozmów o niej jak ognia, nie chcąc, by zbyt wiele wyszło na światło dzienne. Mało kiedy przejmuje się opinią ludzi na jakikolwiek temat, na który on ma wyroniony stały, niezmienny pogląd, jednak w tej sytuacji podszepty innych mogłoby niekorzystanie wpłynąć na przyszłą karierę bohatera.
Lubi przebywać w towarzystwie, ale najlepiej czuje się w małym gronie i to w takim, w którym natężenie hałasu nie powoduje u niego bólu głowy i chęci ucieczki pierwszym lepszym oknem lub drzwiami. Uchodzi za pomocnego i uczynnego chłopca, lecz prawda jest taka, że jego pomoc czasami nie wynika z dobroci serca i czystego altruizmu. Mimo wszystko nauki ojca całkowicie nie spłynęły po nim jak woda po kaczce, przez co brunet nie raz kalkuluje, czy w ogóle opłaca mu się coś zrobić, by mieć z tego jakikolwiek zysk w przyszłości.
Czasami język bywa szybszy niż szare komórki w mózgu odpowiedzialne za empatię i myślenie, co nie raz doprowadziło do tego, że przypadkiem uraził kogoś nieprzyjemną uwagą. Także pewny brak wyczucia drugiej osoby może skutkować powiedzeniem czegoś, co w jego mniemaniu brzmi całkiem niewinne, ale już w uszach rozmówcy jest jak wbicie kija w mrowisko. Kaede niespecjalnie przykłada się do tego, by cokolwiek zmienić w tym zakresie, mimo nieustających próśb matki i jej argumentów, że przecież przyszłemu bohaterowi nie wypada mówić niektórych rzeczy w nieprzemyślany sposób.

Historia

Kaede zawsze zazdrościł swoim znajomym opowiadającym, jak miło spędzili czas ze swoimi rodzicami, beztrosko spacerując z nimi po parku, bawiąc się na placu zabaw, czy robiąc inne ciekawe rzeczy. Wiedział, że przecież nikt nie mówi tego wszystkiego po to, żeby mu dopiec, ot, dla innych spokojny dzień w towarzystwie najbliższych wpisywał się w zwykłą normę. To, co dla innych nie było niczym nadzwyczajnym, dla młodego Shimizu oznaczało coś niemożliwego do osiągnięcia, bo przecież nie pamiętał ani jednego tygodnia, w którym rodzice nie kłóciliby się. Owszem, czasami nawet oni targani wyrzutami sumienia, próbowali zorganizować ciekawe atrakcje dla swoich pociech, ale dla każdego z nich znaczyło to coś innego, gdy jedno rezerwowało stolik w bawialni dla dzieci, drugie szykowało wypad do lasu, by nauczyć, jak stawiać pułapki na zwierzynę. Ojciec pragnął pokazać, że w świecie nie powinno być miejsca dla bohaterów i zasad zatwierdzonych przez ogół. Natomiast matka starała się przedstawiać nauki swojego męża w złym świetle i obnażać ich absurd, ale jej słowa początkowo nie miały takiej siły przebicia jak czyny głowy rodziny. Dopiero po kilku latach
mały Kaede zaczął coraz bardziej dostrzegać różne stanowiska rodziców, ostatecznie opowiadając się za stroną rodzicielki, w większości odrzucając to, co tatulek próbował w nim zakorzenić. W gimnazjum zdecydował się pójść drogą bohaterów, wybierając uczelnię U.A, by poniekąd utrzeć nos bratu.
Im więcej czyta o złoczyńcach oraz bardziej przygląda się sytuacji Unziego, tym bardziej utwierdza się w tym, że dokonał dobrego wyboru, nie dając sobie wyprać mózgu mrzonkami o unicestwieniu dobra.

Ciekawostki

- W tajemnicy przed rodziną i nauczycielami pali papierosy.
- Gdy kiedyś brat dla zabawy namówił Kaede na wypicie kilku piw, młody przekonał się, że przez słabą głowę do alkoholu powinien od niego stronić.
- Mamrocze przez sen, zazwyczaj są to po prostu jakieś niezrozumiałe albo losowe słowa.
- Zdarza mu się mówić do siebie, gdy myśli, że nikogo nie ma w pobliżu albo gdy bardzo się na czymś skupi.
- Nie lubi wielkiego hałasu, czasami przeszkadza mu nawet uliczny gwar, dlatego czasami musi pobyć dłuższą chwilę w ciszy, której nie zaburzy nawet irytujący szelest papierka. Jest wyczulony na wysokie dźwięki, zbyt długie słuchanie ich powoduje u niego ból głowy.
- W szafce pod łóżkiem przeznaczoną na pościel ukrywa kolekcję pluszaków.
- Strasznie obrzydzają go pająki, ale nie panikuje na ich widok jak panienka w horrorach.
- Nie pozwala dotykać swoich zeszytów, przeszukiwać szafek czy zaglądać do bardziej osobistych rzeczy. Obawia się, że ktoś przez przypadek mógłby odkryć coś na temat jego rodziny.
- W małym pudełku przechowuje niewielkie papierowe zwierzątko wykonane techniką origami.