Basen kryty

-Nie każdego trzeba odsyłać. No, chyba że na to zasłużył - rzekła i westchnęła ciężko pod nosem. Wiedziała, że nie każdy jest tak jak ona, ufna i dobra. Byli też Ci źli, Ci co bez serca potrafią kogoś zabić. Gdzieś w głębi serca bała się ich, lecz wiedziała, że nadejdzie dzień, kiedy będzie musiała z nimi walczyć twarzą w twarz. To trochę przerażająca wizja na przyszłość.
-No niestety. Woda słona i chlorowana usycha kwiaty od środka. Myślę, że ze mną byłoby podobnie... - rzekła po chwili namysłu. A to nie była ciekawa przyszłość, zważając, że chciałaby ukończyć szkołę w jednym kawałku bez żadnych szkód. Kiedy Malin rzekła, że też ma indywidualność, otworzyła oczy szerzej ze zdumienia. Nerwowo poruszyła się na siedzisku, nie mogąc się doczekać, co zobaczy. Na jej gest, w którym chciała zrobić dziurę w ziemi, uśmiechnęła się. Po chwili kiedy Malin nad nią stanęła, spojrzała na nią pytająco. Po chwili jakże było jej zaskoczenie, kiedy poczuła krople wody na ciele. Aż spojrzała w górę i dostrzegła sporą chmurę deszczową.
-Wow. Haha. Nawadnianie kwiatka - rzekła rozbawionym tonem, uśmiechając się od ucha do ucha. Co jak co, ale takiej niespodzianki się nie spodziewała. Na chwilę nawet zamknęła oczy. Malin mogła dostrzec jak przez chwilę, Misaki DOSŁOWNIE wchłania wodę jak roślinka, dopiero gdy poziom wody się ustabilizował, nadmiar kropel wody spływał już po ciele normalnie.
-Kontrolujesz pogodę! Extra! Taka deszczowa pogoda też dobrze na mnie wpływa. Jako ciekawostkę mogę dodać, że tylko woda w jakikolwiek sposób może spowodować, że moja moc staje się silniejsza - Na sam koniec puściła Malin oczko. Teraz przynajmniej wiedziała do kogo się udać, gdyby chciala nagłego boosta do własnej indywidualności.

Czy życie w szkole dla bohaterów powinno być takie nudne? Żadnych ciekawych zajęć, żadnych zaskakujących sytuacji, a jedynie nudne do bólu lekcje. Po co mi znać wyższą matematykę? Mam zagadać przeciwnika na śmierć o równaniu kwadratowym? Musiał odpocząć, a nic tak nie poprawi mu humoru, jak trochę bąbelków w jakuzzi. Na dodatek, będzie mógł bezkarnie popatrzeć na zgrabne ciałka osłonięte w kuse stroje kąpielowe. Raj! Szybko zrzucił z siebie ubrania i pozostawszy jedynie w spodenkach do kolan, wszedł na halę. Od razu rozejrzał się i znalazł kilka obiektów, na których można było zawiesić oczy. Chociaż jego wzrok przyciągnął ktoś inny. Zielonka!

Powoli zaczął krążyć wokół basenów, nie zwracając uwagi innych ludzi, aż w końcu udało mu się dostać za plecy Misaki. Mrugnął do drugiej kobiety, która musiała być jakąś znajomą jego przyjaciółki z dzieciństwa, po czym położył dłonie na piersiach zielonowłosej i lekko je uniósł.
-Czyżby znowu ci się urosło, zielonko? - Jak zwykle był znudzonym wszystkim i wszystkimi, tak uwielbiam się z nią droczyć. Mógł to nazwać wręcz życiowym celem. Powołaniem. Sensem jego istnienia. Gdyby nie ona, to pewnie by nawet nie przyszedł do tej jakże znanej placówki edukacyjnej.

- No i widzisz, Kwiatuszku... - nowa ksywa incoming - ...gdybym ja była złoczyńcą, A NIE JESTEM, mogłabyś już mieć przesrane! - ukłuła dziewczynę palcem w bok w geście pokazania jej, że chyba nie do końca to przemyślała. - Ale z drugiej strony... jesteś w stanie kontrolować to co wchłaniasz czy bierzesz wszystko jak leci? Rośliny chyba tak robią, nie?
Malin widząc radość Misaki, zwiększyła intensywność deszczu na chwilę, aby zaraz po tym usunąć chmurę całkowicie. Lekko zdziwiła się widząc aż taki entuzjazm wobec swojego daru, ale chwilę później dowiedziała się, skąd on wynikał. Po prostu - był dla zielonowłosej użyteczny.
- Cóż, jak będziesz przysychać, wiesz, gdzie dzwonić. - zażartowała.
Aczkolwiek nawet cieszyła się, że wreszcie miała okazję być bardziej "użyteczną" niż zwyczajnie nastawioną na niszczenie wszystkiego. Jej dar był wyjątkowo destruktywny, szczególnie, gdy się zapominała i traciła kontrolę nad tym co robiła. Uświadomiła sobie, że każdy szkoleniowiec BHP opierdoliłby ją potężnie za robienie burzy na basenie - przecież jeden piorun by jej uciekł i już prądem by kopnęła wszystkich ludzi w wodzie. Nie dobrze. Wzdrygnęła się delikatnie.
Wtedy też zauważyła, że ktoś zachodzi Japonkę od tyłu. O ile nie mówiła nic, bo zrozumiała, że to pewnie znajomi, to widząc, co nieznajomy zaczął robić, skrzywiła się ze zdegustowania. Słyszała o przypadkach napastowania w Japonii, jakie to popularne było, że creepy kolesie robią fotki z ukrycia, albo obmacują w ciasnych pociągach. Nawet jeżeli ci się znali, nie podobało jej się to. Różnice kulturowe? Może i tak. No ale tak długo jak Misaki nie reagowała, było to w jakiś sposób w porządku.
- Um... cześć? - zagadała nieśmiało, obserwując dalsze poczynania chłopaka.

-To trochę jak fotosynteza u kwiatów, dzięki słońcu i deszczowi kwitną oraz rosną. Umiem coś podobnego lecz związanego z wodą albo z wilgocią powietrza. A tak szczerze za mila jesteś na złoczyńcę - rzekła rozbawiona uśmiechnięta od ucha do ucha. W końcu gdyby Malin była tym złym już dawno by mnie zaatakowała, z resztą ta rozmowa zbyt dobrze się klei. Jednak ktoś potrafił ją w bardzo brzydki sposób zepsuć.
- Wchłaniam tylko tyle ile potrzebuje, a jej nadmiar po prostu zostaje na ciele - wzruszyła ramionami lekko. W momencie kiedy ktoś złapał ją za biust aż podskoczyła. Dopiero kiedy usłyszała znajomy głos zmarszczyła brwi. Wzięła dłonie Baireia i odsunęła od piersi.
-BA-IR-EI - rzekła przez zęby jednocześnie dokładnie wymawiając każdą spółgłoskę jego imienia. Spojrzała na niego gniewnym wzrokiem. Przeszkodził w najgorszym momencie.
-Ile razy Ci mówiłam żebyś tego nie robił?! Nie masz taktu! - rzekła podniesionym tonem zirytowana. Gdyby go nie znała to by pomyślała, że jedyne co mu chodzi po głowie to macanie kobiecych piersi na krytym basenie.
-Gomene Malin-san. To mój znajomy z Gimnazjum, Bairei - wskazała ręką na chłopaka. Trochę czuła się zażenowana całą tą sytuację jaka tutaj nastała.

Odsunął dłonie i lekko się zaśmiał. Uwielbiam jej reakcje. Chociaż ostatnimi czasy coraz rzadziej się rumieniło na jego zaczepki, a częściej reagowała syczeniem przez zęby, jakby była zieloną żmiją. Gdy zapytała o to ile razy, już mu mówiła, aby tego nie robił, zaczął powoli odliczać na palcach.
-Zaczęłaś tak ładnie dojrzewać chyba cztery lata temu. Średnio raz na dwa dni. Trzysta pięćdziesiąt sześć dni w roku. Podzielić przez dwa to sto siedemdziesiąt osiem. Mnożymy to przez cztery, więc siedemset dwanaście. Plus minus dziesięć. Mniej więcej tyle razy. - Co ma poradzić, że tylko z nią się nie nudzi? Walki w szkole już dawno stały się dla niego beznadziejne. Niewiele w U.A. jest osób, które mogą mu dorównać, a jeszcze mniej, które mogą zabrać jego pozycję w The Big 3, którą z chęcią by oddał.
-Ah no tak. Cześć. Bairei Funakoshi. Prześladowca Zielonki i zwykły uczniak U.A.. - Przynajmniej on się za takiego uważał. I miał nadzieję, że Misaki nie będzie się chwaliła jego pozycją. Nadal uważa, że to jakiś błąd ze strony dyrektora. -Poza tym nie musisz się mnie obawiać. Dokuczam tylko jednej zielonej osóbce. Reszta ludzi jest dla mnie zbyt nudna. - Jak wszystko inne zresztą. Nawet nuda jest nudna.
-Porabiacie coś ciekawego? - I tak nie miał nic innego do roboty, a i najlepsze partie na basenie już sobie poszły. Musiały być chyba jakąś grupą.

Pokiwała głową ze zrozumieniem. Możliwości zielonowłosej były bardzo ciekawe, w sumie sam fakt, że spadnie na nią trochę wody i już dostaje kicka jak po dopalaczach, brzmiał już niesamowicie.
Słysząc jednak drugą część wypowiedzi Misaki, Szwedka zaśmiała się głośno, kładąc sobie dłoń na klatce piersiowej.
- Ja?! Za miła?! Poczekaj, aż się bliżej poznamy, będziesz miała mnie dość! - powiedziała, dalej się śmiejąc.
Wiedziała, że jest miłą osobą generalnie. Ale miała swoje wredne momenty. Wtedy ona była wkurwiona na wszystkich i wszyscy byli wkurwieni na nią. Dobry deal.
Automatycznie wygięła się w tył, kiedy Japonka zaczęła drzeć się na swojego znajomego. Oof.
- Z tym się zgodzę. - wtrąciła się, kiwając głową, kiedy pojawił się tekst o braku taktu.
Pomimo raczej karcącego tonu i podobnego poziomu przemyśleń, na jej twarzy widniał lekki uśmiech, który przerodził się w widoczne zaskoczenie, kiedy chłopak zaczął kalkulować ile razy miał przypał u "Kwiatuszka". Koniec końców miała na twarzy minę ze znanego mema "not bad".
- Malin Hallonberg Kjellén, "bohater-imigrant"... - odparła z lekkim uśmiechem, w ramach przedstawienia się - ...a łapanie za cycki to twój dar? - dodała po chwili z pewnego rodzaju zainteresowaniem.
Nie wszystkie supermoce były przydatne. Ta, teoretycznie, nie byłaby, ale znając życie, znalazłaby swoich fanów.
Słysząc kolejną wypowiedź Japończyka, na chwilę zmrużyła oczy, przez co pewnie dawała "Melania Trump vibes". Nie była pewna, czy miała czuć się pocieszona faktem, że nie będzie się dobierał do jej piersi, czy miała być urażona, bo w sumie właśnie zasugerował, że jest nudna. W sumie, może i była, zależy kto pytał. Jak oglądała programy typu reality-show o ludziach, co są losowo dopasowywani w pary a później i tak wszyscy sypiają ze wszystkimi, to pewnie pod tym kątem była  w y j ą t k o w o  nudna, bo jej głównym zainteresowaniem nie było znalezienie kolejnego bolca.
- Współczuję. - powiedziała pół-żartem pół-serio, kładąc dłoń na dłoni Misaki w geście "wsparcia duchowego".
- I nie, niekoniecznie, tylko się lansujemy naszymi zdolnościami... - odpowiedziała na pytanie Bairei zgodnie z prawdą - ...przynajmniej póki nas za to nie wygonią na zewnątrz. - zamyśliła się na chwilę, bo w sumie nie wiedziała, czy to, co robiły, było legalne.

Kiedy Bairei skończył swoje wywody, przewróciła teatralnie oczami i zrobiła miejsca dla chłopaka, skoro już się wtrącił to niech siedzi. Ale sądząc po jego zachowaniu, bardziej będzie przeszkadzał, niż pomagał, w aktualnej sytuacji.
-W porządku, w takim razie jesteśmy umówione na następne spotkanie - rzekła, uśmiechając się do Malin. Co jak co, ale polubiła ją i dogadywała się z nią bez problemu, co dobrze prognozowało ich dalszą znajomość. Kiedy Malin położyła swoją dłoń, na jej własnej dłoni jej uśmiech nieco się poszerzył.
-Przyzwyczaiłam się, więc nie jest źle. Ale... Wygląda na to, że nie tylko my używamy tutaj swoich zdolności, patrzcie - Brodą wskazała na grupkę ludzi niedaleko ich. Trójka siedziała w jacuzzi, jeden z chłopaków zrobił coś ala mały deszcz, druga dziewczyna wiatr, przez co wyglądało to, jak niekontrolowane opady deszczowe z silnym wiatrem. Ostatnia dziewczyna zaś w jakiś sposób podgrzewała wodę, jak nikt nie widział, ba! Nawet przesadziła przez co, cała trójka wyleciała jak oparzona, i to dosłownie! Misaki zaśmiała się radośnie na ten widok, aż jej łza ze śmiechu zleciała po policzku.

Zaśmiał się na komentarz o jego darze. Zamiast tłumaczyć, dotknął ją w ramię, przez co mogła poczuć, jakby była trzykrotnie lżejsza.
-Niestety, ale moja moc to nic tak niesamowitego. Zwykłe sterowanie grawitacją. - Uśmiechnął się lekko, po czym nagle na coś wpadł.
-Chociaż mógłbym spowodować, że piersi stają się trochę lżejsze. Szkoda, że ma to limit czasowy. No i musiałbym potrenować, jak wpłynąć swoją mocą tylko na część ciała, a nie na całość. - Kątem oka spojrzał na Misaki i jej minę.
-Właśnie pomyślałaś, że będę przeszkadzał, prawda? Znam już tę minę. - Pokręcił oczami, ale nadal się uśmiechał. -Postaram się nie sprawiać problemów, kwiatuszku ty mój zielony niczym świeżo skoszona trawa o poranku. - Mrugnął do niej i ponownie spojrzał w bok, ale tym razem w drugą stronę. Korciło go, aby zwiększyć nacisk na bawiącą się trójkę i zmusić ich do siedzenia we wrzątku, ale darował sobie. Nie chciał za bardzo się męczyć korzystaniem ze swojej mocy. W zamian cicho przysłuchiwał się rozmową i aparycją kobiet. Był tylko dodatkiem.

- To na pewno. - potwierdziła z wyraźnym zadowoleniem.
Następnie przeniosła wzrok na bawiących się darami gówniarzy. Wciąż nie była pewna, czy używanie ich na basenie było legalne, czy też oni, tak samo jak ona i jej przyjaciółka, łamali wszelkie możliwe regulaminy. Jednak kiedy zaczęli uciekać z poparzonymi dupskami, Szwedka zaśmiała się głośno. Co za lamusy!
Można było zauważyć zaskoczenie na jej twarzy, kiedy nagle poczuła się lżejsza.
- Symulator kosmosu? - spytała zainteresowanym tonem - Powinieneś to na jakiś biznes dla przyszłych kosmonautów przekształcić... - następnie zamarła na chwilę słysząc o "lżejszych piersiach" - ...albo dla producentów staników.
Która kobieta nie marzyła, aby przez chwilę nie czuć ciężarów swoich piersi, szczególnie, jeżeli te były pokaźnych rozmiarów? Malin nie do końca była pewna jak by można było użyć mocy chłopaka w ubraniu, ale gdyby się dało, na pewno wiele dziewczyn skorzystałoby z tego wynalazku.
- Zaraz wrócę.
W tym momencie poszła szybko do szatni, skąd przyniosła swój telefon komórkowy.
- Masz, będzie nam łatwiej umówić się na "podlewanie". - uśmiechnęła się i podała Misaki smartphone'a z przygotowaną klawiaturą do wpisywania numeru.

-Dobra, dobra jak na lenia klasowego to przy mnie jesteś całkiem żwawy, ciekawe dlaczego - parsknęla cicho trochę z sarkazmem, trochę z lekkiego poirytowania całą tą sytuacją. Lecz ostatecznie westchnęła ciężko pod nosem. I pomasowała swoje skronie. W momencie, kiedy Malin się oddaliła, spojrzała na nią pytająco, ale w momencie, kiedy dostała do ręki telefon jej humor od razu się poprawił. Wpisała swój numer telefonu do komórki i oddała go Malin.
-Jasne, w razie co pisz, telefon mam zawsze przy sobie - rzekła z uśmiechem od ucha do ucha. Spojrzała jeszcze na Baireia, usiadła tak, aby być bokiem do Malin, ale mniej więcej przodem do Baireia. I pociągnęła go z całej siły za płatek ucha w dół.
-Nie, żeby coś, ale przerwałeś mi w najważniejszym momencie. Ty nie masz w ogóle wyczucia czasu, pf - rzekła poirytowana, ale po chwili puściła jego ucho. Trzy światy z nim to za mało.

Cały czas się uśmiechał, gdy był tarmoszony za ucho. Szło się przyzwyczaić po tylu latach do jej charakterku.
-No już, spokojnie zielonko, bo ze stresu ci listki powypadają. - Zaśmiał się, a następnie spokojnie siedział. Miał pewien niecny plan, ale niestety obecnie nowa znajoma miała telefon i nie mógł go wprowadzić w życie. W końcu nikt by nie chciał, aby jego telefon został uszkodzony w wodzie.
-Jak tak teraz myślę, to nawet nie mam twojego telefonu Misa-chan. Ostatnio zmieniłem swój telefon i niestety nie udało mi się przegrać kontaktów. Straciłem numer do wszystkich tych idiotów z gimnazjum. - Westchnął ciężko. Działali mu na nerwy, ale jednak spędził z nimi te kilka lat w jednej klasie. Na dodatek nie ma nawet zbytnio znajomych w obecnej klasie. Każdy ma te swoje wewnętrzne kółka, a on z racji swojego lenistwa i zazdrości innych, nigdy nie potrafił się do jakiegoś wpasować.

Zaśmiała się krótko, słuchając wypowiedzi Misaki.
- Masz swój cały fanklub czy tylko ten tu tak się zachowuje?
Jeżeli tak zwany "klasowy leń" jest aż tak aktywny w obecności Japonki, to musiała być na prawdę całkiem popularna. Malin automatycznie przypomniała sobie swoje czasy w szkole. Well, nikt za nią nie latał, ale z tego co się orientowała, to przynajmniej w miarę lubiana była.
- No chyba nie aż tak "zawsze". - zauważyła, wskazując głową na zielonowłosą w geście przypomnienia jej, że aktualnie nie ma przy sobie telefonu.
Szwedka natomiast, po odebraniu telefonu z rąk dziewczyny, zadzwoniła do niej krótko w celu pozostawienia swojego numeru w jej telefonie.
- Dzwoń jak będziesz czegoś potrzebowała. Na Facebooku też jestem. - powiedziała, po czym skierowała się do szatni, aby odłożyć telefon w bezpieczne i suche miejsce.
- Nie wydajesz się zbytnio tęsknić za tymi "idiotami". - wypomniała Bairei, kiedy wróciła na miejsce i rozłożyła się komfortowo na leżaku.
- No dobra, czyli ile lat już utrudniacie sobie życie na wzajem? - spytała z zainteresowaniem.
Głównie raczej martwiła się o to ile lat Bairei utrudnia życie Misaki, ale może o czymś nie wiedziała? Może to dziewczyna jest "tą upierdliwą" w tym friendshipie?

-O moje liście to ty się nie martw - prychnęła cicho niby zirytowana, ale jednocześnie rozbawiona. To, w jaki sposób ją nazywa, nie raz ją rozbawiało, dlatego też niecodzienne przezwiska od strony Baireia stały się ich codziennością. Na pytanie Misaki przez chwilę spojrzała na chłopaka i wzruszyła ramionami.
-No, ten tu to jakiś wyjątek od pozotałych - zaśmiała się krótko, po czym dodała -Bairei-chan masz telefon przy sobie? To Ci podam albo sobie gdzieś zapisz - dodała, zerkając na chłopaka. Roztrzepaniec jakich mało! I to ona musi o wszystkim myśleć! No może nie o każdym aspekcie życia. Przynajmniej myśli o tym, co jest związane ze szkołą bądź mocą. Albo jedno i drugie.
-Oj no... Masz mnie Malin-san - rzekła i z rozbawieniem wzruszyła ramionami. Trochę szkoda by było wziąć telefon do sauny, bo jeszcze by się zepsuł, a to nie była tania zabawka, z tego, co się orientowała, kiedy patrzała na ceny.
-O Fb też mam, mogę Ci dać. A ile lat... Hm chodziliśmy całe gimnazjum, ale zaprzyjaźniliśmy się pod koniec drugiej klasy gimnazjum? Albo kawałek wcześniej. Jakoś się tak zdarza, że wokół mnie zawsze jest dużo osób no i... Tak wyszło, co nie? - rzekła pytającym wzrokiem chłopaka.

W ciszy się przysłuchiwał, aż w końcu jakieś pytanie zostało skierowane do niego.
-Telefon? Chyba nie mam. Możesz po prostu powiedzieć to zapamiętam. - Wzruszył ramionami. Nie uważał się za roztrzepanego, a raczej wyluzowanego do tego stopnia, że niewiele rzeczy mogło go w jakiś sposób zmusić do działania.
-Jakoś bardzo nie tęsknie za nimi. Wszyscy chcieli zostać bohaterami, jakby nie wiadomo co to było, a potem nawet nie zdali tych banalnych testów wstępnych. Wszyscy gadają o tych bohaterach, a i tak jakoś ich niewielu. - Prychnął na wspomnienie o nich, ale potem temat został szybko zmieniony.
-Zaprzyjaźniliśmy się chyba po tym, jak mnie nie zabiłaś, gdy zobaczyłem cię nago. To było wtedy, jak po wychowaniu fizycznym w gimnazjum trafiłem nie do tej szatni. - Zaśmiał się. -Potem byłem bohaterem. Widziałem to, co każdy chciał zobaczyć, a i tak przeżyłem, a nawet moje oczy nie zostały naruszone. - Chociaż czekała go długa reprymenda pod okiem Misaki. -No i potem jeszcze jak wszedłem ci do pokoju przez okno i była powtórka z rozgrywki. Chociaż wtedy czekał mnie przyjemny lot z pierwszego piętra. Jakie szczęście, że już wtedy mogłem zmniejszyć obrażenia dzięki swojej mocy. - Zaśmiał się niemrawo. Na wspomnienia, aż zabolała go głowa, więc automatycznie potarł potylice.
-Takie wydarzenia zbliżają, co nie? - Stwierdził, jaki to było czymś oczywistym, że ostatecznie się zaprzyjaźnili.

- No to podaj, na wypadek, gdybyś ty nie była w stanie mnie tam znaleźć. - zaśmiała się krótko - W sumie to nawet z moim superpseudonimem mogłabyś mieć problem, gdyby nie fakt, że się nim tam nie afiszuję.
Taka była prawda. Nazwiska Malin nie były łatwe dla obcokrajowców, a ci z reguły tłumaczyli sobie ich brzmienie na swój własny sposób, więc w każdym języku widziała inną formę swojej godności. Dlatego lepiej było, kiedy upewniała się, że każdy zainteresowany dostawał jej nazwiska na piśmie.
- Jeszcze 10 minut temu nie pomyślałabym, że to z "dużą ilością osób" jest prawdziwe. - zauważyła, z uśmiechem na twarzy wskazując głową na siedzącego z nimi chłopaka.
Następnie wysłuchała tego, co jegomość miał do powiedzenia. Zacisnęła usta nieco mocniej, słysząc o "banalnych egzaminach". Well, ona zdała je ledwo ponad progiem, więc wolała co do poziomu się nie wypowiadać.
- Nie no, wcale nie tak niewielu. - odparła w temacie ilości herosów - Tam, gdzie mieszkałam, generalnie była niepisana zasada o nieużywaniu darów "ot tak". Więc w porównaniu do tego, tutaj czuję się naprawdę przytłoczona ich ilością. Może, jak wy tutaj żyjecie od urodzenia, to dla was się wydaje to mało. Ale nie wszędzie tak jest.
Następnie wsłuchała się w wypowiedź Japończyka. Otworzyła szerzej oczy i spojrzała na Misaki pytająco, chociaż chwilę później otrzymała odpowiedź od Bairei. Jej zdaniem zielonowłosa miała już wystarczającą ilość powodów, aby pozwać go o molestowanie, ale wyglądało na to, że nie planowała tego zbytnio. Dziwna przyjaźń. Ale może to tak jest w tym wieku...
- Może powinieneś zaprosić ją na jakąś kawę czy coś, w ramach odkupienia win? - zaproponowała z lekkim uśmiechem - Albo szklankę wody.
Spojrzała pytająco na dziewczynę. Malin nie wiedziała, czy ta pija kawę. Ale i tak pewnie wolałaby to niż bycie podglądaną i obmacywaną.