Park kwitnących kwiatów

Park, jak sama jego nazwa wskazuje, szczyci się i wyróżnia spośród innych tym, iż wszystkie drzewa w nim zasadzone kwitną akurat w jednym czasie.
W okresie wiosny park mieni się kolorami tysiąca barw - złoto, róż, biel, czerwień, to widok codzienny w okresie zakwitu.
Organizowane są tu także festiwale kwiatów, gdzie można podziwiać najróżniejsze obrazy czy dywany kwiatowe, stworzone przez prawdziwych artystów.
Jest to także jedno z ulubionych miejsc zakochanych, idealne na romantyczne randki, spacery i pikniki.

Obie wraz z Malin poszły z basenu, aby coś przegryźć. W momencie, kiedy się ubrały, ogarnęły i wymieniły fb oraz telefonami, były gotowe! Oczywiście na to, a by coś zjeść. W drodze powrotnej zachaczyły o hot-dogarnie, Misaki z głodu wzięła z dwie sztuki plus cole extra! Nie, żeby coś, ale samą wodą nie da się żyć. Wiedziała, że Malin spojrzy na nią dziwnie, więc jedyne co zrobiła to, uśmiechała się pod nosem wesoło. Kiedy dotarły do samego parku, Misaki była w trakcie jakże nieeleganckiego oblizywania palców z resztek ketchupu oraz musztardy. W trakcie spaceru obserwowała otoczenia oraz dopijała resztki soku z plastikowego kubeczka przez słomkę.

Wreszcie, wreszcie, WRESZCIE! Wreszcie się najadła! Najpierw próbowała udawać fit i w ogóle przed Misaki, myśląc, że ta weźmie jednego hot-doga i pewnie jeszcze wodę do picia, w najgorszym wypadku colę light. Ależ się ucieszyła, widząc, że nie tylko ona będzie tzw. "smutnym grubaskiem"!. Sama bowiem widząc to, wzięła dwa hot-dogi (jedynie z ketchupem, bo nic innego nie lubiła) i Coca-Colę Zero. Po spędzeniu czasu na basenie i w saunie, była głodna jak wilk, więc jak się wreszcie najadła, czuła się o wiele lepiej. Generalnie była typem człowieka, co lubił zjeść.
- Tego mi brakowało! - oznajmiła z zachwytem, kończąc swoje hot-dogi, po czym przetarła twarz serwetką.
Spojrzała następnie na zielonowłosą i zaśmiała się cicho, po czym podała jej drugą, czystą serwetkę.
- Masz, chyba ci się przyda.
Wyrzuciła śmieci do kosza i usiadła na ławeczce.
- Czujesz się bezpieczniej teraz? - zażartowała, nawiązując do wydarzeń z basenu.

Spojrzała na Malin, kiedy podała jej chusteczkę i uśmiechnęła się od ucha do ucha. -Dzięks. Wiesz może i jestem kwiatkiem, ale samą wodą nie żyje - zaśmiała się wesoło. A kiedy wzięła chusteczkę, wyczyściła obie ręce z resztek ketchupu i musztardy, a następnie brudasa wyrzuciła do kosza na śmieci. Na jej pytanie jej twarz się nieco skrzywiła, aczkolwiek lekko pokiwała na głową.
-Fakt nieco bezpieczniej. Tak w ogóle... Zapomniałam spytać, ale czy ty jesteś profesjonalną bohaterką? - rzekła z ciekawości. Już w saunie cos jej się kłębiło w głowie, no ale wiedziała, że nie każdy chce zostać bohaterem, rozumiała to. Inne dary po prostu się nie nadawały do bycia bohaterem, ale to już inna kwestia. A Malin ma dar pogody, więc może nie tylko wywoływać deszcz, ale pewnie i błyskawice, a może nawet jeszcze coś innego. Być może się tego dowie.

Wysłuchała Misaki i wydała z siebie odgłos rozmyślania.
- A mogłabyś tylko nie chcesz, czy w ogóle nie mogłabyś?
Zdaniem Malin, zielonowłosa powinna była być w stanie to robić. No bo, wodę wciąga jak roślinka, to czemu nie może jak roślinka funkcjonować? No, ale z drugiej strony pewnie jej ciało wciąż było dużo inaczej skonstruowane.
Pytanie dziewczyny rozbawiło ją lekko, więc zaśmiała się krótko.
- Tak, zdałam egzaminy, jeśli o to chodzi. - potwierdziła i uniosła kciuk do góry - Ale zgaduję, że nie jestem zbyt popularna, biorąc pod uwagę, że o mnie wcześniej nie słyszałaś?
Ponownie jej śmiech rozbrzmiał w parku. W sumie było to trochę przykre, bo jak trzeba było to działała społecznie i pomagała gdzie mogła, no ale nigdy nie miała chyba okazji pojawić się w kamerach - przynajmniej jako ten główny obiekt nagrywania.
- A ty jak? Planujesz zostać jedną z nas, koniec końców? Tylko odpowiedź, że chcesz zostać złoczyńcą jest nieakceptowalna w tym momencie więc lepiej uważaj na dobór słów od teraz! - zagroziła Japonce, machając palcem wskazującym w geście zabraniającym takiego postępowania.

-Co za głupie pytanie Malin-san. Przede wszystkim jestem człowiekiem więc mam potrzeby jak każdy inny. Woda tylko dodaje mi power upu, kiedy używam indywidualności, a tak jem to, co każdy. Moja moc nigdy nie była na pierwszym miejscu dlatego, picie dużej ilości wody jest problematyczne, ale do tego już się zdążyłam przyzwyczaić. A zresztą picie dużej ilości wody odmładza, wiedziałaś o tym? - kiedy skończyła mówić, zachichotała pod nosem wesoło. Co prawda była kwiatkiem i miała moc związaną z roślinnością, ale to nie był koniec świata. Jak miała ochotę na hamburgera to go jadła, a jak na hot doga to brała, co chciała. Nie wolno myśleć tak jedynkowo, jeżeli chodzi o jakąś moc, to blokuje kreatywne myślenie. Indywidualność to dodatek do życia, nie powinien nigdy być na pierwszym miejscu. Tak przynajmniej sądzi Misaki.
-No tak, nie słyszałam, sorki. Ja? Superbohaterką? No tak, taki jest plan. Dlatego mam nadzieję, że uda mi się zdać wszystkie egzaminy w przyszłości i będę stać u takich fajnych osób jak Ty - rzekła wesoło i szurnęła lekko ramię Malin swoim. A na jej ustach pojawił się banan od ucha do ucha.

Pokiwała głową, słuchając o jej umiejętności. No dobra, czyli jednak nie jest aż tak spokrewniona z roślinami, jak to Szwedka sobie wyobrażała.
- Czy ty właśnie zasugerowałaś, że wyglądam staro? - spytała, unosząc lekko brwi.
Dziewczyna doskonale wiedziała o tym, że zaczyna siwieć i to całkiem mocno, ale zawsze się pocieszała, że z twarzy wciąż wygląda młodo. Chyba właśnie jej nadzieje zostały pogrążone.
- Czy wręcz przeciwnie: zasugerowałaś właśnie, że pijesz tyle wody, że dalej wyglądasz na nastolatkę, a tak na prawdę nie zdałaś z klasy do klasy z piętnaście razy i w rzeczywistości masz ze czterdzieści lat? - dodała po chwili, uśmiechając się szeroko.
Usiadła na ławce po turecku i przeczesała palcami swoje wciąż wilgotne po basenie włosy.
- Jakoś będę musiała z tym żyć. - zażartowała i wzruszyła ramionami.
Z jednej strony fajnie byłoby być rozpoznawalną bardziej i w ogóle, ale z drugiej brak prywatnego życia na pewno nie byłby najłatwiejszą rzeczą do zniesienia.
- Masz dobre oceny generalnie? Czujesz, że to jest coś, co sprawi ci trochę problemów, czy nawet się nie stresujesz, bo nastawiasz się na to, że zdasz to z palcem w tyłku? - spytała z zainteresowaniem.
Malin do tej pory pamiętała, jak bardzo stresowała się przed swoimi egzaminami. Koniec końców nie było aż tak najgorzej, ale nie chciałaby tego przechodzić jeszcze raz. Chociaż teraz, po tak dużej możliwości używania mocy (w odróżnieniu od tego, co miała w Szwecji), potrafi kontrolować swoją zdolność znacznie lepiej. Szkoda tylko, że wciąż "rozbryzg" jej daru w praktyce był tak potężny, że mogła nawet przez pomyłkę kogoś zabić.

Jej teoria na temat jej wieku ją zaskoczyła, nie sądziła, że tak to odbierze. To było zaskakujące i dziwne, jednocześnie, ale nie to miała na myśli. Nie chciała jej urazić ani nic z tych rzeczy.
-Nie, nie chciałam Cię urazić Malin-san. Po prostu myślałam, że to ciekawa informacja - Po tych słowach uśmiechnęła się przepraszająco. Chciała nieco naprostować to co już powiedziała, bo tak naprawdę nic złego nie miała na myśli.
-Mam piętnaście lat, nie miałam problemów w szkole, jeżeli o to chodzi. Mam same czwórki i piątki to dobry wynik - rzekła trochę złośliwie i wytknęła kobiecie język. A następnie zaśmiała się wesoło poprawiając swoją pozycję na ławeczce.
-Raczej to drugie, aczkolwiek zawsze przed samym egzaminem się stresuje tak już mam. Zawsze się boje, że coś pójdzie nie tak albo nie dam rady, lecz ostatecznie wszystko jakoś się układa. To mi dodaje otuchy, a nawet jeśli mi się coś nie uda można spróbować drugi raz starając się nie popełniać tegobłędu po raz kolejny - Dodała po chwili i kącik jej ust lekko się uniósł. Przeczesała palcami swoje włosy, a następnie wyjęła gumkę do włosów z kieszeni i splotła sobie warkoczyka. Te włosy jakieś były niesforne, do nosa jej wlatywały! I do oczu i do ust też. Tak się nie da rozmawiać! Ale przynajmniej teraz nic jej nie przeszkodzi w rozmowie z nowo poznaną kobietą.

Zaśmiała się głośno.
- Nie no, co ty, żartowałam tylko! - zaczęła machać dłońmi przed klatką piersiową w celu uspokojenia Japonki - Nie wyglądasz na taką, co chciałaby mi dosrać.
Ale po tym wysłuchała kolejnej wypowiedzi Misaki i zmieniła zdanie.
- No dobra, a jednak chciałaś.
Dla Szwedki była to dosłownie oznaka rozpoczęcia wojny. Ponieważ nigdy nie miała najlepszych ocen, to jak ktoś jej wspominał o swoich zajebistych osiągnięciach, odnosiła wrażenie, że chcą jej zwyczajnie dojebać. Ale to trochę także PTSD po tym, jak wielokrotnie była jedną z najgorszych w klasie. Przynajmniej miała dużo interesujących przygód, nie?
- Nie wyglądasz na taką. - wyznała, zgodnie z prawdą -  Raczej na taką bardziej "hej, patrzcie, umiem to, to i tamto więc żaden egzamin mi nie straszny! - opisała, parodiując oczywiście głos Japonki.
- Na pewno dasz radę z tym na superbohatera, skoro nawet ja dałam. A z resztą... one nie są wcale trudne, prawda? - zaśmiała się, nawiązując do wypowiedzi kumpla zielonowłosej, którego spotkały na basenie.

Misaki uśmiechnęła się kącikiem ust na słowa nowo poznanej znajomej. Nie chciała ją zrazić do siebie ani nic z tych rzeczy, przynajmniej nie miała typowo złych intencji w tym, co mówiła. Jednak cieszyła się, że Malin była dla niej taka wyrozumiała i zrozumiała to co miała jej do przekazania.
-No niby tak wyglądam, ale w środku dzieje się istny huragan emocji - rzekła rozbawiona. Może i na zewnątrz faktycznie spokojna, lecz w środku była cała w nerwach.
-Na swój sposób trudne są, ale podołam - dodała aby dodać otuchy samej sobie. W końcu kiedyś będzie chciała być taka jak inni superbohaterowie w jej szkole dlatego musi się postarać. Po chwili usłyszała charakterystyczny dźwięk swojego telefonu. Wyjęła go i przeczytała smsa aż otworzyła oczy szeroko ze zdumienia.
-Jezusie, to już ta godzina?! Mama mnie zabije! Przepraszam Malin-san, ale muszę się zbierać, obiecałam pomóc mamie w szklarni i kompletnie mi to wyleciało z głowy. Do następnego! - rzekła pospiesznie, zdenerwowanym tonem głosu. W pośpiechu wzięła swoje rzeczy, a głównie wielką torbę, którą wzięła ze sobą do krytego basenu. Następnie pomachała energicznie Malin na dowidzenia i poleciała w swoją stronę prędko.

z/t dla mnie i Tordon.