Basen kryty

Chwilowo miała czas wolny, dlatego też to był dobry czas, aby się zabawić.  Może nie do końca zabawić, co raczej odprężyć. A nie było lepszego miejsca niż basen. Dlatego tam też się wybrała, mając na ramieniu swoją torbę z niezbędnymi rzeczami do takiego właśnie miejsca. Po dotarciu na miejsca przywitała się z kobietą, po czym wykupiła sobie bilet na godzinę. Poszła do przebieralni, aby zmienić ubranie. Następnie trzymając ręcznik pod pachą, skierowała się prosto do sauny. Kiedy otworzyła drzwi, aż buchnęło parą w jej twarz, przez co na jej twarzy pojawił się grymas. Po paru sekundach jednak w miarę się przyzwyczaiła i weszła do środka. Rozłożyła sobie ręcznik na deskach, a następnie położyła się na plecach. Poprawiła swoje bikini, a raczej falbankę, która jakoś nie chciała się jej na złość ładnie ułożyć.

Wygląd stroju:

bikini:

Nie była pewna, co ją tchnęło, aby przyjść na basen. Czuła się, jakby sama siebie nie znała. No bo jak to, ona i niewymuszony sport? Coś tu jest nie tak. Z drugiej strony, tęskniła trochę za wyjazdami w tropiki ze swoją rodziną, gdzie spędzała w basenie całe godziny.
Tego dnia na spokojnie przyleciała, omijając wszystkie korki, za to parokrotnie prawie zderzając się z innymi herosami. Czasem tęskniła za spokojem ze swojej szwedzkiej mieściny, gdzie mało kto afiszował się swoimi darami. Ale gdyby nie to, to tutaj musiałaby jeździć zbiorkomem, jak jakiś plebs.
Wylądowała delikatnie przed samymi drzwiami i kreując się na wspaniałą jednostkę, z lekko uniesioną brodą i bitch-face'm, ruszyła do kasy, gdzie opłaciła karnet. Szybko przebrała się w strój kąpielowy, ostatni prysznic i SKOK NA BOMBĘ! Przepłynęła ze trzy długości basenu, powoli ale bez ryzyka utonięcia i uświadomiła sobie, że w sumie to się zmęczyła już. Jej kondycja nigdy nie była zbyt dobra.
Rzuciła jej się w oczy sauna, a mianowicie baner obwieszczający, gdzie ją znaleźć. Nie była zbyt wielką fanką, szczególnie jak przypomniała sobie wyjazd do Finlandii, gdzie siedziała w takiej, otoczona paroma potężnymi, chyba trochę naprutymi Finami. Niby śmiesznie, ale cringe. A oni lubili dowalić do pieca tak bardzo, że prawie zemdlała. Nigdy więcej sauny z Finami. Nigdy.
Ale tutaj, ci delikatni Japończycy pewnie nie nagrzewali aż tak. Przynajmniej w jej wyobraźni. Więc nie kalkulując dłużej, przeszła się w tamtym kierunku i nieśmiało, powolutku otworzyła drzwi. Jej oczom ukazała się kobieta o zielonych włosach.
- Pewnie weeb. - pomyślała, uśmiechając się półgębkiem.
Zamknęła drzwi i usiadła w pewnej odległości i pod takim kątem, aby mogła przyglądać się nieznajomej ale sama nie będąc obiektem obserwacji. W końcu mogła być złoczyńcą! Ale z drugiej strony, paranoja to jej drugie imię.
- Fajne włosy. - skomentowała w końcu głośno.
Zazdrościła nieco. Sama by sobie strzeliła jakiś mniej naturalny kolor, gdyby nie fakt, że skoro już znajdywała siwe włosy na sobie, to jeszcze farbowanie jej się zdąży znudzić. A też nie chciała zepsuć swojego naturalnego odcienia.

I choć wiedziała, że sauna jej szkodzi, to kilka minutek na pewno nie zaszkodzi. Im mniej tutaj wysiedzi, tym lepiej dla niej i jej wody w organizmie. Spoglądała zza lekko zaparowanej szyby zaciekawionym spojrzeniem. Po chwili dołączyła do nie kobieta o czarnych włosach. Nie odzywała się, lecz słysząc jej tekst na temat jej włosów, uśmiech od razu pojawił się szeroki, od ucha do ucha.
- Dziękuję, Pani czarne włosy też są niesamowite. Nie pochodzi Pani z Japonii, prawda? - rzekła z zaciekawieniem w głosie. Spojrzała na nią kątem oka, lecz chwilowo nie podnosiła się, aczkolwiek powoli czuła, jak pot leci jej po twarzy. Dobrze, że wzięła ze sobą wodę, nie wiedziała, czy inaczej byłaby w stanie tutaj wytrzymać. Jej włosy były zwinięte w koński ogon, a następnie związane w warkocz, tak aby nie przeszkadzał jej, czy to w pływaniu na basenie, czy wygodnym siedzeniu w saunie.

Z głębin myśli na temat, jak długo będzie musiała siedzieć w saunie aby wyparować 10 zbędnych kilogramów ze swojego ciała, wyrwała ją odpowiedź dziewczyny. Zmarszczyła brwi na moment, nieco gubiąc się w fakcie, że dla Japończyków to chyba czarne włosy są zupełnie niczym specjalnym. Z drugiej strony, jeżeli duża ich część się farbuje tak jak ta tutaj, to rzeczywiście, może to być jakaś mała różnica. Przez chwilę zastanawiała się, czy dziewczyna jest ironiczna, czy jej japoński szwankuje lub czy ona tak na serio. Ale tak długo jak to nie było ironiczne, to było to miłe. Uśmiechnęła się więc promiennie, dochodząc do wniosku, że w sumie to lubi tę odpowiedź. Quick maths.
- Tack. - palnęła odruchowo ale zaraz się poprawiła - Dziękuję. - po czym skinęła głową w takim japońskim geście podziękowania.
Słysząc słowo "pani", coś się w niej przewróciło.
- O TY WREDNA GÓWNIARO. - pomyślała, zapowietrzając się lekko, ale z drugiej strony, jeżeli ta już zauważyła jej siwe włosy, to nie może jej winić o nazywanie jej "panią". Natomiast nie było to pożądane, coś trzeba z tym zrobić.
- Nie mów do mnie "pani", nie chcę się czuć starzej, niż jestem. - zaśmiała się, chociaż chwilę po tym uświadomiła sobie, że właśnie zabrzmiała jakby już miała ze 40 lat na karku więc zrugała się w myślach - Nie, niestety. Pochodzę ze Szwecji. - dodała, odpowiadając na pytanie.
- Jestem Malin. - przedstawiła się i wykorzystując moment, przysunęła nieco do nieznajomej.
Miała tylko nadzieję, że nie zostanie to odebrane w jakiś niepożądany sposób. Ale przynajmniej nie była jakimś obrzydliwym, tłustym podglądaczem, więc może zielonowłosa wybaczy jej ten ruch.
- Tutejsza?

Misaki podniosła się lekko na swoim łokciu, aby lepiej się przyjrzeć nieznajomej. Jej słowa nieco ją ucieszyły, ale jednocześnie rozbawiły. To tak, jakby ją obraziła, mówiąc to do niej per pani. W końcu nie chciała ją obrazić, a na pewno nie celowo.
-Przepraszam, nie chciałam pa... Cię urazić. Gomene - rzekła i kiedy usiadła, ukłoniła się bardziej niż normalnie na gest przeprosin i jednocześnie szacunku do jej osoby.
-W porządku już nie będę. Jestem Misaki. Szwecja? To kawał stąd - zauważyła zaskoczonym tonem. Rzadko kiedy spotykała kogoś, kto jest poza granice jej ojczystego kraju, dlatego to było dla niej sporym zaskoczeniem.
-Owszem tutejsza. Chodzę do szkoły U.A. - dodała, a jej uśmiech się poszerzył. Usiadła po turecku na własnym ręczniku dla wygodniejszej pozycji. W dodatku zaczęła czuć ostry zapach soli w nosie, który zaczynał drażnić jej nozdrza. Zmarszczyła brwi na chwilę w geście grymasu.

Zaśmiała się cicho, widząc, jak Misaki ją przeprasza. Machnęła dłonią w geście wskazującym, że to drobnostka. Ale z drugiej strony lata lecą więc trzeba się jakoś "zakonserwować", pod każdym możliwym kątem.
- Dorośniesz to zrozumiesz. - zażartowała i puściła oczko do zielonowłosej.
Nie było trudno zauważyć, że ta to jeszcze ma wiele przed sobą. Nie, żeby z 5 lat różnicy wiekowej robiło taką różnicę w praktyce, no ale... Malin czuła się jakby jedną nogą już była w grobie. No bo co, teraz przed nią tylko facet, bombelek, odchowanie wspomnianego bombelka no i tyle. 40 lat minie ot tak.
- Misaki? Ładne imię. - zauważyła - Ma ono jakieś znaczenie? Mój japoński jeszcze nie jest na najwyższym poziomie.
Dość często pytała o znaczenie imion. Z reguły są one całkiem ciekawe, szczególnie te zagraniczne. Pochodzenie też jest często interesujące, ale tutaj chyba było oczywiste.
- No tak wyszło. Ale warto było. Byłaś kiedyś w Szwecji, albo chociaż Europie? - spytała z zainteresowaniem.
Generalnie podróże były jej straszną pasją, więc sama stara się jak najczęściej wyjeżdżać, ale lubi też posłuchać o wyjazdach innych osób. A kto wie, może Misaki akurat była w Szwecji i kiedyś nawet się minęły na jednej ze sztokholmskich ulic?
- U.A.? - powtórzyła, unosząc lekko brwi - Czyli przede mną jakaś wybitna jednostka siedzi. - zażartowała, chociaż jednocześnie była poważna.
Najlepsza szkoła dla bohaterów na świecie musi się składać z samych kujonów albo naprawdę utalentowanych osób, bo inaczej nie byłaby aż tak elitarna i oblegana. Trochę zazdrościła tym, co w niej byli, ale nie łudzi się, że sama by się tam dostała. Zasłużyli, by tam być.
- A więc jak to jest ze zdolnościami? O ile tego nie ukrywasz. Te włosy to jakiś efekt uboczny daru czy taka ładna farba? - pomimo zielonego koloru, wyglądały wyjątkowo naturalnie. Za tym musiała się kryć jakaś sztuczka. No ale czego to Japońcy nie wymyślą...

Usadowiła się wygodniej, lecz każda chwila w tej saunie wydawała jej się najgorszym koszmarem. To był zły pomysł, że tu przyszła, aczkolwiek powinna móc wytrzymać tutaj z trzy minutki. Kiedy kobieta do niej mrugnęła, trochę się speszyła, lecz od razu cicho zachichotała.
-Moje nie posiada żadnego znaczenia. Ja? Poza Europą? Nie, nie miałam okazji. Podróże to nie jest coś, co lubię robić - dodała grzecznie. Wolała siedzenie w domu z herbatą w ręku i książką na temat roślinności oraz rodzaju kwiatów. To było coś, co kochała robić, a podróże? Pff walić je.
-Wybitna? Nie sądzę, a przynajmniej taka się nie czuje. A moje włosy... Urodziłam się z nimi i tak, są powiązane z moim darem. Moglibyśmy wyjść? Słabo zaczyna mi się robić - dodała po chwili, czując jak normalnie, suche powietrze dostaje jej się do gardła i płuc. To było obrzydliwe uczucie.
-Napiję się wody i będzie mi lepiej - dodała pospiesznie. Wstała z miejsca i otworzyła drzwi, kiedy tylko poczuła lód, na swojej skórze odczuła ukojenie. Najpierw poszła się szybko zmyć lodowatą wodą z wiadra, a następnie wróciła po swój ręcznik. Na ziemi zaraz przy wejściu leżała litrowa butelka z wodą. Misaki otworzyła ją i wypiła co najmniej trzy czwarte opakowania na raz. Czyli około siedmiuset mililitrów na raz. To się nazywa kac.

Przekrzywiła lekko głowę, słysząc, że nie lubi podróżować. Nie znała wielu osób o takim podejściu, chociaż oczywiście to szanowała.
- Ale jeżeli kiedyś wpadniesz do Szwecji to daj znać, przygotuję fajną wycieczkę. - uśmiechnęła się ciepło.
Uwielbiała promować swój kraj i bardzo chciałaby w jakiś sposób go reprezentować. Wciąż mając nadzieję na jakąś karierę polityczną liczy na to, że kiedyś ludzie słysząc "Szwecja" będą automatycznie myśleć o niej. I na odwrót. I, że dostanie jakąś Nagrodę Nobla, za cokolwiek.
Zamrugała szybko, słysząc, że Misaki rzeczywiście miała zielone włosy od urodzenia. Malin gwizdnęła cicho, z podziwem. Ale fajnie!
Na pytanie zielonowłosej, skinęła głową i kiedy jej rozmówczyni chodziła w te i we wte, Szwedka wraz ze swoim ręcznikiem, stanęła przed wyjściem z sauny. Chłodny powiew powietrza naprawdę był zbawienny, dopiero teraz uświadomiła sobie, że chwilę temu czuła się, jakby prawie nie oddychała. Przeniosła wzrok na Misaki akurat w momencie, kiedy ta zaczęła pić wodę. Zamarła z lekko otwartymi ustami, gdy ta po prostu wlewała w siebie płyn jakby nie potrzebowała przerwy na oddech.
- Ej, ej, ej! Nie udław się! - powiedziała nieco zaniepokojonym głosem, przygotowując się do ewentualnej resuscytacji, jeżeli ta upadnie na podłogę, dławiąc się - To jest twoja superzdolność? Ultraszybkie picie wody? Jeżeli tak, to nie dziwię się, że jesteś w U.A. - zażartowała, wciąż będąc nieco podejrzliwą. - Z sake też tak robisz?
To nie było normalne!

-Mhm, na pewno skorzystam z takiej okazji, dziękuję - rzekła na spokojnie. Po czym zarzuciła sobie ręcznik na ramiona. Głos dziewczyny spowodował, że na chwilę wyjęła butelkę z ust i uśmiechnęła się rozbawiona.
-Nic sie nie dzieje, spokojnie - Machnęła na to ręką obojętnie. Dopiero po chwili zakręciła butelkę wody.
-Chodź, pokaże Ci, na czym polega mój dar - rzekła wesołym tonem, ujęła nowo poznaną koleżankę za nadgarstek i pociągnęła ją delikatnie, aby za nią podążyła. Następnie skierowała swoje nogi do leżanek, które były niedaleko basenu. Stało tam chyba z sześć sztuk, ona wybrała dwa pierwsze z brzegu. Usiadła po turecku i poklepała leżak naprzeciwko niej, aby dziewczyna też na nią usiadła. Następnie wyciągnęła otwartą dłoń. Następnie po paru sekundach z jej dłoni jak żywy zaczął wychodzić kwiat, ale nie byle jaki. Najpierw można było dostrzec czerwone płatki, następnie łodygę, a na sam koniec kilka listków. Tak oto w parę sekund, Misaki wyczarowała dla Malin piękną czerwoną różę. Misaki wyjęła ją z dłoni jak gdyby nigdy nic i wręczyła jej dziewczynie.
-Kontroluje roślinność i kwiaty, taki mam dar - Po tych słowach była zaciekawiona reakcji nowo poznanej dziewczyny.

Odetchnęła z ulgą, widząc, że Misaki nie zaczęła się krztusić. To jest dobry dzień! Ale ewidentnie do serca brała sobie te wszystkie slogany o nawadnianiu organizmu, piciu kilku litrów wody dziennie itp itd. Szkoda, że piwo tak nie działało, wtedy Malin na pewno utrzymywałaby normę.
Nie zdążyła nic dodać, a już jej nadgarstki były w uścisku. Podążyła więc pospiesznie za Japonką. Parokrotnie podparła się swoją mocą latania, w innym wypadku pewnie zdążyłaby wybić zęby na śliskiej posadzce zanim dotarłyby tam, gdzie dziewczyna ją prowadziła.
Kiedy już były na miejscu, wyprostowała się i odruchowo rozmasowała rękę, nawet, jeżeli wcale nie ucierpiała jakoś bardzo. A wręcz w ogóle. Podążyła natomiast za wskazówkami Misaki i usiadła w wyznaczonym miejscu. Z zainteresowaniem obserwowała każdy ruch i gest oraz to, co działo się chwilę po tym. Whoa! Na jej twarzy ewidentnie malowało się zaskoczenie, ale chwilę później wykwitł szeroki uśmiech. Z radością przyjęła kwiatka i od razu powąchała. Jak ten z ziemi!
- Ah, czyli dlatego tyle wody potrzebujesz. - zauważyła, spoglądając to na rozmówczynię, to na roślinę. - I to ot tak, cokolwiek możesz sobie tutaj wyrosnąć? Gdybym cię poprosiła o palmę czy kaktusa, to też tak o? - spytała, pstrykając palcami na koniec.
Dar Misaki wyglądał na bardzo ciekawy i użyteczny. Jak ktoś się naczytał komiksów o superbohaterach, to mógł sobie wyobrazić, co taka jedna nastolatka ze swoim darem mogła zrobić.
- Jeżeli liany czy tam inne pnącza też jesteś w stanie wytworzyć, to będę wiedziała, gdzie się zgłosić przy samobójczych myślach. - rzuciła, uśmiechając się z bólem, jak słynny z memów Harold.

Reakcja nowo poznanej ją ucieszył. Była bardzo pozytywnie nastawiona do jej daru, co nie zawsze  się tak kończy. Na jej słowa kiwnęła głową lekko.
- Tylko po części masz rację. Mój dar wywodzi się z dwóch darów od rodziców. Jeden polega na kontrolowaniu wody, drugi na kontroli kwiatów i roślinności. Dlatego gdy tworzę kwiaty, to one pobierając wodę z organizmu aby zakwitnąć. To trudniejsze niż się wydaje. A co do Twojego pytania to... Tak. Byłabym w stanie to zrobić, lecz to byłoby trudne. - wytłumaczyła jej wszystko na spokojnie uśmiechając się przy tym przyjaźnie. W końcu jej moc jest całkiem praktyczna jeżeli chodzi o życie codzienne, a to się rzadko kiedy zdarza.
- Samobójcze myśli to jedno, ale dar nie służy do zabijania... - rzekła zniesmaczona, a jej usta wykrzywiły się w grymas.

Słuchała z zainteresowaniem opisu mocy Misaki. Z jednej strony fajnie i w ogóle, ale z drugiej, nie chciałaby być zmuszona do picia hektolitrów wody. No ale pewnie jej to zbytnio nie przeszkadzało.
- Szkoda - westchnęła - lubię kaktusy.
Zaśmiała się krótko. Nie chciała oczywiście wymuszać roślinki dla własnej frajdy, podczas, gdy na Japonkę miałoby to źle wpłynąć, w jakiś sposób ją zmęczyć. Kwiatek w zupełności wystarczał. Szkoda, że faceci do niej nie rwali z takimi, albo w sumie jakimikolwiek.
- Ale jak mi roślinka będzie zdychać, to już wiem, do kogo się odezwać! - nie była masterem w opiece nad roślinami, chociaż starała się jak mogła. Przynajmniej, aby jej roślinkom zawsze starczyło wody.
Wysłuchała kolejnej wypowiedzi dziewczyny i pokiwała głową.
- Czyli zgaduję, że masz czysty kill-count?
Misaki nie wyglądała na morderczynię, ani nawet na kogoś kto pozwoliłby komuś zginąć przez przypadek. Ale w sumie, kto ją wie. Jest miła, jest uczennicą U.A., ale może w praktyce jest jakimś przyczajonym złoczyńcą.
- Chlorowaną wodę też możesz wchłaniać? - spytała z zainteresowaniem.
Takiej wokół miały właśnie mnóstwo, ale ciekawa była, czy mogła ona jakoś pomóc w tym wypadku.

-Cóż ja kocham kwiaty i naprawdę lubię o nie dbać. Takie hobby związane z moim darem - wzruszyła lekko ramionami i uśmiechnęła się wesoło od ucha do ucha. Na jej słowa kiwnęła głową na zgodę.
-To prawda, możesz wtedy do mnie przyjść, a na pewno uratuje ten kwiat. Licznik zabójstw? No... Tak. Moja moc będzie służyła do ratowania ludzkiego życia, a nie do zabijania. Nie po to idę do U.A. aby zabijać, to by się mijało z celem - rzekła z dość sceptycznym tonem. W końcu nikogo w życiu nie zabiła! No poza muchami czy innym robactwem. Brr, nienawidzi ich! Niech poumierają doszczętnie.
-Chlorowaną? Taką z basenu? - rzekła, patrząc na wodę. Siedziała w milczeniu, zastanawiając się, a jej myśli gdzieś odpłynęły na chwilę.
-Chlorowana woda ma w sobie dużo soli i chloru, więc gdybym ją wypiła, zaszkodziłaby mojemu organizmowi. Podobnie z wodą gazowaną, działa, ale jej działanie jest wydłużone, ponieważ znajdują się tam bąbelki powietrza. Najszybciej i najłatwiej trawię zwykłą wodę niegazowaną. I to ona działa najlepiej z moim darem. A ty? Masz jakiś dar? - W tym momencie podniosła swoją butelką i resztkami, które w niej pływają. Właściwie to nie sądziła, że ktoś aż tak może zainteresować się jej mocą. To było... intrygujące spotkanie doprawdy. A skoro tak o darach rozmawiały, to była ciekawa czy i jej rozmówczyni coś potrafiła. Bo w końcu bardzo duży procent ludzi na świecie ma moc, bardziej lub mniej przydatną, ale to jakiś dar. I można go wykorzystać w jakiś sposób.

- Nie, żeby to miało być jakieś zaskoczenie. - zauważyła i zaśmiała się krótko.
Chociaż z drugiej strony, Malin nie była jakąś wielką fanką meteorologii i nie planowała zostać pogodynką. Może powinna była spróbować?
Wysłuchała uważnie nastolatki i pokiwała głową.
- Wiesz no, czasem, aby uratować wielu, musisz odesłać jakąś niebezpieczną jednostkę do "krainy wiecznych łowów". - mruknęła.
Nie, żeby ona się znała, bo w sumie sama nikomu jeszcze życia nie odebrała. I w sumie nie chciała, nie uważała tego za jakąś ewentualną przyjemność. Miała trochę obawy, że by to ją przygniotło tak bardzo, że więcej nie użyłaby swoich mocy, albo, co gorsza, wpłynęło to na jej psychikę tak bardzo, że by zaczęła zabijać wszystkich po kolei. W końcu to nic takiego, nie?
Pokiwała głową twierdząco, kiedy Misaki powtórzyła jej pytanie. Cierpliwie poczekała na odpowiedź - wyglądało na to, że nie zadała najłatwiejszego pytania. Słysząc kolejną wypowiedź zielonowłosej, uniosła lekko brwi i ponownie pokiwała głową, w geście, że chyba rozumie jak to działa.
- Szkoda, miałabyś niezłą frajdę na basenach. Tyle wody... - poruszyła ręką w geście wskazującym na ogrom tego miejsca, a co za tym idzie, splugawionego chlorem H2O.
- A i owszem. - odparła tajemniczo.
Następnie podniosła się z miejsca, przeciągnęła na kilka różnych sposobów, wyprostowała ręce przed siebie... i tak zamarła na kilkanaście sekund. Tak, jakby chciała poruszyć ziemię, zrobić dziurę w ścianie albo przynajmniej wezwać stado dinozaurów.
- Żartuję, to tak nie działa. - zaśmiała się, kiedy już skończyła odpierdalać.
Stanęła przed rozmówczynią, już normalnie. Wykonała kilka prostych ruchów rękoma, a nad Misaki pojawiła się mała, deszczowa chmura, z której nawet po chwili zaczęło padać.
- Łap, nawodnię cię trochę. - zażartowała, po czym pstryknęła palcami, a jej chmurka zaczęła wydawać efekty świetlno-dźwiękowe.
Ot, malutka burza. Kawaii, prawda?