Kawiarnia Smakosz

Słysząc o mocy dziewczyny, Yurei zaczął zastanawiać się nad jej potencjałem. Tworzenie samej, prostej i małej roślinności niezbyt przyda się w zawodzie bohatera. Z drugiej jednak strony, dar może się rozwinąć. Kreacja całych lasów i rzadkich gatunków kwiatów mogłoby mieć ogromny prewencyjny wpływ na ekosystem. Mało to zdarzało się pożarów i kompletne wyniszczenie danego terenu? Teoretycznie Misaki mogła tutaj być naprawdę cenną jednostką. Należałoby też sprawdzić czy udałoby się połączyć support z defensywą i ofensywą. Zasłanianie się drzewami i kontrolowanie każdej gałęzi mogłoby w praktyce dać jej szansę na powstrzymanie złoczyńcy. Brunet jednak wychodził za daleko przed siebie. Na takie zabawy przyjdzie jeszcze czas, kiedy szkoła ruszy a klasy będą przypisane. Kątem oka zerknął na Tenshi, która oznajmiła swoje początkowe problemy z Quirkiem. Znał to uczucie, lecz nie zamierzał się z tego teraz zwierzać.
-Tenshi-san ma rację, nie powinno się wykorzystywać zdolności w miejscach publicznych. - rzekł poważniej, lecz złagodniał dodając -Oczywiście, wszystko zależy od mocy, jej skali i zdrowego rozsądku. Za wytworzenie tej pięknej róży nikt Ci problemów robić nie powinien. Proszę jednak byś uważała. - zarzucił głównie z troski. Na chwilę obecną był dla niej nikim. Mogła trafić do jego klasy lub nie. Wychowawca miał ciut inne obowiązki od reszty kadry. Chcąc zaś kontynuować rozmowę i czegoś się jednocześnie dowiedzieć, dodał -Jakieś konkretne jednostki z Twojej klasy na które powinienem uważać? - uśmiechnął się.

Tenshi zastanowiła się nad słowami dziewczyny. Ciekawe, czyli musi być "podlewana", ciekawe czy na słońce też reaguję. Dary były wspaniałe, ciekawe i wyjątkowe. Każdy mógł stworzyć, zrobić coś niesamowitego. Niestety są istoty, które używają tego w złym celu, często stają się tacy przez otoczenie, wpływ innych. Sama znała kilka takich osób, niestety. Większość jej przyjaciół z sierocińca biega teraz po świecie i go niszczy. Ciężko jest wtedy zrobić cokolwiek, ponieważ w głowie jest to światełko mówiące, że kiedyś ta osoba była inna, może da się ją jeszcze nawrócić. Cały czas boi się, iż po tej drugiej stronie barierki zobaczy swojego dawnego przyjaciela.
Ucieszyła się, gdy mężczyzna poparł ją w sprawie używanie indywidualności przez uczniów w miejscach publicznych. Nie powinni tego robić, takie przewinienia mogą być surowo ukarane, nawet zrobienie małej róży. Oczywiście anielica nie miała zamiaru karać, nie ona była od tego, również nie będzie donosić. Niech tylko dziewczyna lepiej uważa, by nikt niepożądany tego nie widział.
Lekko szturchnęła żartobliwe nauczyciela w bok po jego słowach, po czym zaśmiała się głośno. Rozbawiły ją jego słowa, mimo iż mogły być na poważnie.
- Spokojnie wszyscy uczniowie to aniołki. - Powiedziała radośnie klaszcząc w dłonie. No dla niej wszyscy byli bardzo mili. Może dlatego, że ich zdrowie leżało w jej dłoniach. Skrzydlata uwielbiała swoją pracę, a w młodych uczniach widziała przyszłych bohaterów. Patrzenie jak stają się coraz silniejsi, jak każda rana ich uczy, dawało jej dużo radości.
- Gdy zacznie się sezon szkolny mogę cię na spokojnie oprowadzić po szkole. - Oznajmiła, upijając łyk herbaty.
Pielęgniarka rozejrzała się po pomieszczeniu, zaczynało się zbierać coraz więcej ludzi. Szepty stawały się coraz głośniejsze, jednak jeszcze nie było na tylu ludzi by czuła się niekomfortowo z skrzydłami. Niestety, ale często miała z tym problem. Przeciskać tak się w tłumie spieszących się ludzi nie jest przyjemne.

Reprymenda od mężczyzny spowodowała, że Misaki na krótką chwilę się przestraszyła i zesztywniała. Po paru sekundach po uczucie minęło i znowu mogła poczuć się odprężona.
-Hai hai, sumimasen - rzekła smutnym tonem, jednocześnie ukłoniła się w geście przeprosin. Cóż nie była idealna, w końcu była tylko uczennicą z dość nietypową mocą. A takich naprawdę bywa wiele.
-Etto, specjalne jednostki? - rzekła zdziwiona. Aż się musiała chwilę zastanowić czy ktoś taki jest poza oczywistym Baireiem.
-Może Bairei, ale tak to chyba nie ma nikogo... Tak mi się wydaje - dopełniła swoją wypowiedź z uśmiechem. Nie zawsze zwracała uwagę na całą klasę, niekiedy były to pojedyncze przypadki. Propozycja Tenshi sensei była wspaniała, oprowadzenie o szkole to dobry etap, aby poznać całą miejscówkę. Dlatego też Misaki też była na "tak" i na jej propozycję uśmiechnęła się pogodnie.

Usłyszał komentarz względem uczniów od szkolnej pielęgniarki, jednakże nie miał do końca pewności czy jej entuzjazm przypadkiem nie był skrzywieniem rzeczywistości. Bezproblemowa klasa? Sami wzorowi uczniowie? Ciężko było w to uwierzyć i Misaki w zasadzie potwierdziła jego obawy.
-Bairei? A możesz rozwinąć temat? Dobrze byłoby mieć trochę więcej danych na jego temat. Nie na każdego działała ta sama metoda. - uśmiechnął się i liczył, że uda mu się pociągnąć Wonder flower za język. Zerknął na anioła po swoim boku i kiwnął głową w podzięce, zgadzając się na ofertę. Im szybciej zapamięta rozkład budynku oraz klas tym lepiej dla niego. Dostrzegł jednak w niej pewien rosnący dyskomfort przez większą ilość ludzi w kawiarni. Musiało być to powiązane ze skrzydłami. Zapewne, gdyby sam takie miał to wołałby je od czasu do czasu rozprostować do pełni swoich granic.
-Jeżeli chcesz, możemy zmienić zaraz miejsce. - zasugerował, nie będąc jednak pewnym jak ta zareaguje.

Tenshi próbowała sobie przypomnieć chłopaka, o którym była mowa. Cóż przez jej gabinet przewijało się naprawdę sporo uczniów i jak na razie żaden nie sprawiał kłopotów. Ale jest różnica między pomieszczeniem sanitarnym, a klasą. Ludzie różnie się zachowują w różnych sytuacjach, a przy takiej pielęgniarce to, aż wstyd źle się zachowywać.
Coraz więcej ludzi wchodziło do środka. W godzinach szczytu ciche miejsce zmienia się w zatłoczone szepty. Nerwowo rozglądała się w okół siebie. Już sobie przypomniała dlaczego nie lubiła takich miejsc. Była o wiele za małe jak dla niej i jej skrzydeł. Nie chciała innym sprawiać kłopotu, dlatego przylgnęła skrzydłami jeszcze bardziej do własnego ciała. Widziała, że do stolika za nimi (który ostatni został wolny), szła jakaś para. Już zaraz za młodu została wyrzucona z jakiegoś lokalu, ponieważ zajmowała za dużo miejsca. Niezbyt przyjemnie się wtedy czuła, jednak po części rozumiała zaistniałą sytuację.
- Nie, spokojnie nie trzeba. - Oznajmiła miłym głosem, uśmiechając się z wdzięcznością. Nie chciała by specjalnie z jej powodu przenosili się w jakieś inne miejsce.  
Wypiła swoją herbatę, która była znakomita, więc postanowiła zamówić coś jeszcze, skoro rozmowa była miłą to czemu nie posiedzieć dłużej? Zawołała uprzejmie kelnera, który z radością podszedł do ich stolika. Zmierzył Yurei'a dziwnym wzrokiem, po czym znów uśmiechnął się w stronę anielicy.
- Poproszę gorącą czekoladę i kawałek sernika, oraz wszystko co ta dwójka sobie zażyczy. Na mój koszt. - Powiedziała wesołym tonem, klaszcząc z radości w dłonie. Bardzo lubiła uszczęśliwiać innych i robiła to przy jakiejkolwiek okazji. Patrzyła się na towarzyszy wzrokiem, który nie akceptuje odmowy.

-Nie, nie on jest klasowym leniem, a tak to raczej się niczym nie wyróżnia specjalnie - rzekła i machnęła ręką jakby na swoje usprawiedliwienie. Nie chciała narobić mu specjalnie dużo kłopotów, co by była z niej za koleżanka wtedy. Dopiero po chwili zorientowała się, że Tenshi senapi źle się czuje w takim otoczeniu wielu ludzi. Cóż jej skrzydła pewnie wolałyby więcej miejsca niż te tutaj w kawiarni.
-Tenshi senapi proszę się nie krępować, zawsze można zmienić miejsce skoro tu Pani nie wygodnie - Wtrąciłą swoje trzy grosze z grzecznym uśmiechem na ustach. Nie chciała nic więcej zamówić dlatego spasowała. Dojadła i dopiła to co miała, choć większość i tak już zdążyła mocno ostygnąć, ale dzięki temu wszystko szybko zniknęło. Misaki najadła się do syta dlatego też nie chciała obarczać kosztami senapi.

Po paru chwilach kelner podszedł i zmierzył dziwnie wzrokiem mężczyznę, ten jednak kompletnie to zignorował. Nie miał pojęcia co mogło temu człowiekowi chodzić po głowie, nie chciał też niczego złego przypuszczać. Być może został rozpoznany jako bohater? A może po prostu pracownik był ciekaw kim był i co robi w otoczeniu dość znanej anielicy. Yurei po usłyszeniu informacji na temat otwartego rachunku nie chciał wykorzystywać dobrej woli Tenshi, niemniej całkowita odmowa mogłaby zostać potraktowana negatywnie. Poprosił o kawałek sernika zapakowanego na wynos. Szybko się nie psuły, więc można było zjeść wieczorem lub jutrzejszego dnia. Taka mała forma nagrody. Brunet jednak też przesadzać nie chciał, dlatego w głowie zaplanował sobie już serię ćwiczeń by spalić wszystkie zbędne kalorie.

Patrząc na swoją przyszłą profesję i status nauczyciela, były żołnierz postanowił jednak dopytać się o parę rzeczy uczennicy.
-Misaki-chan, powiedz mi... myślałaś już nad swoją przyszłością i specjalizacją? - miał tutaj oczywiście na myśli status bohatera. Niektórzy wspinali się po rankingach, inny byli lokalnymi supportami a trafiali się też tacy, którzy obierali konkretne ścieżki adekwatne do swojego Quirka. Nikogo więc też nie dziwiło, że moce związane z wodą bądź fizyczne cechy wodne częściej milej były widziane w akcjach na morzu. Nie było też nic złego, gdyby dziewczyna jeszcze nie miała pewności. Po to właśnie byli oni by wspomóc ich i doradzić.

Na propozycje Misaki, Tenshi pokiwała tylko przecząco głową. Już zamówiła ciasto, więc nie ma zamiaru wychodzić. Po chwili kelner przyniósł jej zamówienie. Anielica zjadła sernik, przysłuchując się rozmowie nowo poznanych towarzyszy. Dopiła gorącą czekoladę, po czym odchyliła się na krześle, rozglądając po kawiarni. Wszystkie stoliki były już zajęte, ale pomimo takiego tłumu, dziewczyna nie widziała tutaj nikogo znajomego. Konkretnie chciałaby zobaczyć tą jedną osobę, jednak lata już go nie wiedziała. Nie wie czy nawet mogłaby go poznać. Mógł całkiem się zamienić. Nie raz przeszukiwała nazwiska bohaterów, nie umiała go znaleźć.
Z myślenia wytrąciło ją pytanie Yurei, skierowane do Misaki. Tenshi od razu wiedziała, że zostanie supportem. Cóż z takim darem nie mogła inaczej. W walce była beznadziejna. Skrzydlata spojrzała na zegarek, spędziła tu więcej czasu niż miała. Szybko to zleciało.
- Przepraszam was najmocniej, ale muszę wracać do moich psiaków. - Oznajmiła przepraszająco, po czym bardzo ostrożnie wstała.
- Miło było was poznać. Do zobaczenia. - Dodała radośnie. Poszła szybko do lady, gdzie zapłaciła za pyszności i w pośpiechu opuściła miejsce. Po przekroczeniu drzwi, z ulgą wyprostował skrzydła, zamachnęła się nimi kilka razy, by zaraz skaczącym krokiem wrócić do domu.

zt.

Nie chciała robić przykrości Tenshi senpai, że odmówiła zakupić cokolwiek jednak najadła się do pełna i na pewno już nic nie zmieści. Kiedy Yurei wspomniał o specjalizacji skupiła na nim swoje oczy. Wiedziała, że była mowa o specjalizacji superbohatera czy to ofensywna, defensywna czy wspierająca pozycja, każda z nich jest ważna. Misaki zamilkła na dłużej niż sama zaplanowała, kiedy westchnęła ciężko w końcu się odezwała lecz z niepewnością w głosie.
-Wydaje mi się, że najwięcej potencjału mojej mocy mogę wykorzystać w okolicy wody, tylko ona wzmacnia moją indywidualność. Jednak nie myślałam nad tym, w którą stronę pójdę, mam alternatywne wyjście, a mianowicie pomoc mamie w kwiaciarni. To dzięki niej tak dużo wiem o kwiatach, cebulkach kwiatach i wiele więcej - Kiedy zaczynała temat mamy i kwiaciarni w Misaki nagle wstąpiła cała masa pozytywnej energii, a jej uśmiech nie znikał z ust. Kiedy Tenshi senpai stwierdziła, że czas wracać Misaki pomachała jej wesoło na do widzenia.
-A czemu pan pyta? - dodała po chwili zaintrygowana. Może to zwykła ciekawość?

Tenshi rozglądała się dość często po kawiarni. Czyżby kogoś szukała? Liczyła na czyjąś obecność? Pojęcia nie miał. Czytać w myślach nie potrafił, natomiast historia pielęgniarki była mu kompletnie obca. Anielica po zerknięciu na zegarek ogłosiła pozostałej dwójce o potrzebie wyjścia. Najwidoczniej miała swoje własne psy w mieszkaniu bądź schronisko? Raz jeszcze, słabą miał wiedzę na temat ten kobiety. Kiedy mężczyzna został sam na sam z Misaki, wysłuchał jej odpowiedzi. Indywidualność często ma znaczenie w życiu bohatera. Jej charakter potrafi wskazać drogę i kierunek, w którym Pro będzie lepiej się sprawdzał i funkcjonował. Osobiście sam nikomu nie bronił chęci bycia typowo ofensywnym herosem, lecz moc Nakamury - póki co - niezbyt się do tego nadawała. Widział w niej potencjał odnawiania zniszczonych w wyniku walk złoczyńców, głupoty ludzkiej bądź matki natury terenów. Spalone ziemie mogłyby odzyskać swój dawny wygląd i blask. Ciężko jednak było mu sobie wyobrazić wysiłek, jaki by obciążył młodą dziewczynę przy takich akcjach. Yurei zaczął więc podsuwać jej te pomysły, sprawdzając reakcję i czy w ogóle będzie po jej stronie jakieś zainteresowanie. Jako nauczyciel chciał jak najlepiej dla tych dzieciaków.

Była zdziwiona propozycjami nauczyciela, milczała przez chwilę aż w końcu odpowiedziała.
-Wydaje mi się, że jestem w stanie odnawiać drzewa, ale nie jestem tego pewna, nigdy tego nie robiłam. Jestem pewna, że mogę odnawiać umierające kwiaty oraz niektóre rośliny, ale drzewa? No nie wiem, może gdybym miała wystarczająco dużo wody w pobliżu? To wtedy istnieje duża szansa na powodzenie. Jeszcze nie myślałam, w jaką stronę podążę jako superbohater to dla mnie jeszcze zagwostka - rzekła, a sam koniec wzruszyła ramionami. Wolała się skupić na lekcjach i treningach niż mysleć o tym co zrobi w przyszłości. To było ważne oczywiście, że tak, ale nie miała żadnych planów co do własnej mocy, wolała tę kwestię zostawić na później.
-Chce pan mnie jeszcze o coś zapytać? Jeżeli nie to chciałabym się zbierać, obiecałam mamie pomóc w szklarni - rzekła pospiesznie biorąc w dłonie kubek oraz talerzy, plus ewentualne sztućce i zaniosła je na miejsce. Gdy wróciła stała już przy stoliku i zerkała na Yureia zaciekawionym spojrzenie czy jest juz "wolna" i może sobie pójść w swoją stronę.
-Gomene, muszę iśc - rzekła pospiesznie, pomachała mężczyźnie i wyszła. Pewnie i tak się spotkają później w szkole.

z/t na plaże miejską