Galeria handlowa {teren eventu Cena popularności}

Im bardziej kolejka się posuwała, tym bliżej Akane znajdowała się dwóch osiłków. Ostatecznie pozbyła się wszelkich złudzeń – nic nie zrobi tak długo, jak oni byli w pobliżu. Musiała rozegrać to bardzo ostrożnie. W głowie układała sobie słowa, które mogła powiedzieć do Inoue, gdy nadejdzie jej kolej. Coś niepodejrzanego, a jednocześnie inicjującego mniej formalne spotkanie, kiedy wszyscy fani zdobędą autografy. Gdy nadejdzie ten moment, będzie miała góra kilkadziesiąt sekund, by przekonać aktorkę do krótkiej rozmowy. Musiała je jak najlepiej spożytkować.
Póki co jednak przyglądała się bacznie gwieździe oraz otoczeniu. Szybko dostrzegła ciemnowłosą kobietę, w której rozpoznała menedżerkę aktorki – z racji świeżości zlecenia nie miała wystarczająco dużo czasu, by zrobić rozeznanie, które w pełni by ją usatysfakcjonowało, jednakże znanie kogoś takiego stanowiło niezbędne minimum. Jako że i tak przed nią stało jeszcze parę osób – dwie irytujące nastolatki przedłużyły cały proces – podążyła wzrokiem za brunetką, nic nie tracąc. Siłą rzeczy zauważyła zatem osoby idące w tym samym kierunku – zwłaszcza ekscentrycznie ubrany mężczyzna rzucał się w oczy. Nigdy nie widziała go na oczy, a mimo to z kimś jej się kojarzył. Jej wzrok podniósł się na fragment twarzy, który mogła zobaczyć, nie dostrzegła jednak żadnych blizn. Może z nerwów coś sobie ubzdurała, ale mimo to postanowiła nie zapomnieć o mężczyźnie. W końcu jej ukochany przypłacił nieostrożność życiem.
Tymczasem uznała, że zbyt długie patrzenie w kierunku przeciwnym do większości mogło wyglądać nienaturalnie, dlatego znowu skierowała wzrok na Inoue i bohatera na początku kolejki. Miała nadzieję, że faktycznie był jedynie fanem aktorki, a nie jej dobrym znajomym.

Mężczyzna cierpliwie czekał w kolejce, nie należąc do grona tych osób, które denerwowały się za nim z uwagi na zbytnią ekscytację i problemy techniczne dziewczyn z przodu. Już niedługo będzie mógł zdobyć to, po co przybył i się wyluzować. Wyobrażał sobie uśmiech córki przyjaciela, kiedy zobaczy co wujek dla niej zdobył. Oczywiście z nudów zaczął się rozglądać i analizować niektóre rzeczy. Pierwszą to dwójka ochroniarzy. Były żołnierz, obecny bohater i nauczyciel ciekaw był zestawu umiejętności obu podobnych do siebie mężczyzn. Wyglądali jednak na ludzi, którzy pochodzili z dość ogarniętej agencji. Z pewnością mieli wszystko pod kontrolą. Nie byłby jednak sobą, gdyby sam paru informacji nie zdobył. Ile metrów stali obok dziewczyny? Kto mógł bliżej do niej podejść? Jakie były reakcje garniaków? Ile osób znajdowało się wewnątrz tego pomieszczenia? Możliwe wejścia i wyjścia? To tylko przykłady.
Oczywiście wzrok skupił się na kobiecie starszej od niego, która jak widać miała bliższy kontakt z młodą gwiazdą. Usłyszał część wymienionych zdań, wyłapując nie tylko jej głos, ale tonację i drobne gesty. Miło, że pyta się o takie rzeczy i chce o nią zadbać. Zerknął na zegar - powinien raczej tutaj jakiś być - sprawdzając porę. Ile tu już właściwie przebywał? Twarz Yureia zdradzała spokój ale też brak większej ekscytacji. Być może taki typ? Niektórzy jednak mogliby nabrać podejrzeń, że nie jest bezpośrednim fanem. W żadnym wypadu jednak nie zamierzał kogokolwiek obrażać czy być niemiłym. Gusta były różne i szanował Inoue za całą tą pozytywną otoczkę.

Tenshi z radością i nuconą przez siebie muzyczką, odcięła się od miejsca oraz ludzi. Pochłonięta szukaniem książki, nie zwracała uwagi na to co działo się w okół niej, a szczególnie gdy ową rzecz znalazła. "Rehabilitacja psów", tak właśnie tego potrzebowała. Otworzyła na losowej stronię, by zaraz z fascynacją podziwiać opisy mięśni, ścięgien, jak i również pracy stawów. Bardzo dokładne treści, rysunki, również duża liczba stron. Anielica od razu wiedziała, że chce ją kupić, nie wiedziała tylko jak dostać się do kasy. Zamknęła tomisko, rozglądając się w okół. Zobaczyła brunetkę, która wychodziła z pomieszczenia, gdzieś ją już widziała. Yurei dalej stał w kolejce, jednak był już całkiem blisko celu.
Rozprostowała na chwilę skrzydła, przez co przypadkiem zrzuciła kilka książek z pułki. Nienawidziła mieć ich cały czas w jednej pozycji, od czasu do czasu musiała nimi poruszać. Schyliła się by po sobie posprzątać, wtedy ujrzała mężczyznę (bo to na pewno męskie buty), który wchodził do damskiej toalety, akurat alejka w której była miała widok na te drzwi. Wydało się to dla niej dziwne, choć na tym świecie są dziwniejsze rzeczy. Odłożyła książki na miejsce, by udać się ze swoją zdobyczą do miejsca, gdzie będzie mogła za nią zapłacić. Wychyliła się zza regałów, szukając gdzieś jakieś ekspedientki, niestety w tym tłumie nikogo takiego nie widziała. Niektórzy mimo, iż już mieli swoje autografy oraz zdjęcia, i tak stali gdzieś w grupce by dalej patrzeć na aktorkę lub chwalić się kto ma lepsze zdjęcie.

Mapka pomocnicza, która ma ułatwić Wam zobrazowanie najbliższego otoczenia wokół księgarni: https://i.imgur.com/eS056pO.png

We ferworze planowania i knucia oraz w obliczu nadarzającej się okazji, jaką było odłączenie menedżerki od swojej podopiecznej, Jajcarzowi chyba umknęła jeszcze jedna kwestia. Ochrona Inoue to jedno, ale stróże galerii to druga sprawa. Teraz zaalarmowani mężczyźni w błękitnych mundurach, ruszyli we dwójkę na interwencję do damskiej toalety. Dostali wcześniej informacje na walkie-talkie od strażników obserwujących kamery, którzy już wcześniej dostrzegli Jajcarza. Wyróżniał się strojem nawet na tle innych dziwnie wyglądających ludzi, zwłaszcza że rzadko można było zobaczyć dojrzałego mężczyznę ubranego w tak ekscentryczne ubrania. Postanowili jednak skontrolować go dla świętego spokoju. Nie chcieliby, żeby później rozniosła się informacja, że w ich galerii buszuje zboczeniec. Z drugiej strony każdy mógł omyłkowo wejść do złej toalety, jednak zazwyczaj widok kobiet i brak pisuarów dawał osobom chodzącym głową w chmurach do myślenia. Teraz jednak tajemniczy mężczyzna długo przebywał w środku i nic nie wskazywało na to, żeby zaraz miał opuścić łazienkę. Nie wiadomo czy był to zboczeniec, osoba chora psychicznie, a może facet identyfikujący się jako kobieta, dlatego sytuacja wymagała interwencji.
Dwóch strażników przybyło na miejsce po kilku minutach od zajęcia przez Jajcarza pozycji w kabinie. Jeden z nich został na zewnątrz, zajęty zatrzymywaniem kobiet, które planowały wejść do środka i broń Boże naciąć się na potencjalnego zboczeńca wewnątrz! Drugi natomiast ruszył do kabiny i pukając w drzwi, ponaglił mężczyznę do wyjścia. Ochroniarz w pierwszej kolejności poinformował głośno o pomyleniu toalet oraz poprosił o opuszczenie pomieszczenia. Jeśli to miałoby nie poskutkować, zamierzał grozić wezwaniem policji i wyważeniem drzwi.
Na zewnątrz toalety zaczął się tworzyć niemały chaos. Kilka kobiet czekało w zniecierpliwieniu przed wejściem, niektóre szeptały między sobą i przekazywały dalej plotki, jakoby jakiś facet zaczaił się w damskim wc na nieświadomą ofiarę. Nie trzeba było długo czekać, aż koniec kolejki stworzony z fanów Inoue wyłapie pojedyncze słowa i zainteresuje się zamieszaniem naprzeciwko księgarni. Informacja rozeszła się po gapiach niczym strzała i niedługo później całe pomieszczenie huczało od plotek. Wreszcie szepty dotarły na początek kolejki, akurat gdy nastała kolej Yureia na podejście do gwiazdy po autograf. Sama Inoue zaś wydawała się zaciekawiona powstałym zamieszaniem. Rozglądała się z niezrozumieniem na twarzy po pierwszych osobach stojących w kolejce, chcąc uzyskać więcej informacji na temat usłyszanych strzępków słów, które były wyjęte z kontekstu. Szybko jednak przeniosła wzrok na mężczyznę przed sobą i uśmiechnęła do niego, wracając do swojej roli.
- Ktoś mi kradnie pięć minut sławy? – zażartowała, aby jakoś zagaić rozmowę, nie do końca będąc w stanie ukryć swojego zmartwienia. Wciąż pamiętała, że jej menedżerka wyszła do sklepu i mogła naciąć się na podejrzanego typa, o którym teraz rozprawiano.
Hasło "zboczeniec w toalecie" nie ominęło także alejki, w której skryła się Tenshi. Kilkoro ludzi patrzyło na nią, jakby niemo oczekując od kobiety działania. W końcu pracowała w szkole, powinna wychowywać młodzież i dawać jej przykład jako bohaterka! Takie oraz inne teksty można było słyszeć z ust niektórych w księgarni. Nikt nawet nie pomyślał, że plotka mogła być nieprawdziwa, a każdy szybko wyciągnął wnioski, jedno jednak było prawdziwe i pewne - oczekiwali działania od bohaterów.
Niektórym pewnie byłoby na rękę, gdyby Yurei zdecydował się wyjść z kolejki i polecieć w stronę toalet, co jednak skazałoby go na kolejne długie oczekiwanie, gdyby okazało się to fałszywym alarmem... Przed nim pojawił się ciężki wybór, tak samo jak przed Tenshi.
Akane jako czujna obserwatorka z pewnością również wyłapała niepokojące szepty oraz różne, mieszające się w kolejce nastroje, od irytacji przez presję w stronę bohaterów, po zażenowanie i strach w związku z sytuacją w toaletach. Jedynymi osobami, które nie wykazywały zainteresowania sytuacją, była dwójka ochroniarzy Inoue. Dalej stali przy ścianie za celebrytką i czujnym wzrokiem obserwowali tłum. Wiedzieli co jest ich zadaniem, dlatego nie zamierzali dać się sprowokować byle czym.

Kolejka:
- Yurei
- Tenshi
- Akane
- Jajcarz
- Veles


Uwaga: nikt z uczestników nie wie, że to ochrona z kamer wyłapała Jajcarza. Do was doszły tylko plotki, kiedy już dzieje się akcja, a jeden ochroniarz znajduje się w damskim wcie. Yurei i Tenshi, powinniście zwrócić uwagę na to, że przez ilość osób nie będziecie w stanie dostrzec tego co dzieje się poza księgarnią. Kolejka ciągnie się wzdłuż witryny sklepowej na zewnątrz, toteż nawet przez nią ciężko będzie coś dostrzec. 
Proszę również pamiętać, że postać nie jest wszechwiedząca i proszę starać się o przemyślane działania postaci.

*Przeprosiny za poprzedni błąd ^^

(Przepraszam. Myślałam, że toaleta jest w księgarni a nie na korytarzu).

Tenshi już zmierzała w kierunku kas, gdy naglę do jej uszu doszły plotki o zboczeńcu w damskiej toalecie. Jako bohaterka (w dodatku płci damskiej), chciała się tym zająć, więc bez chwili namysłu odłożyła książkę gdzieś na półkę. Rozejrzała się po osobnikach, którzy swój wzrok mieli wlepiony w anielice. No tak, jak coś się dzieje to wszyscy zaczynają polegać na bohaterach.
- Spokojnie. Pójdę to sprawdzić a wy cieszcie się obecnością waszej gwiazdy. - Oznajmiła powoli, starając się uspokoić wszystkich obecnych. Teraz musiała się stąd wydostać, dlatego zaczęła przeciskać się przez tłum, co chwilę przepraszając oraz nie zwracając uwagi na osoby, które chciałyby autograf lub ją zaczepić. Na chwilę przystanęła i spojrzała w stronę aktorki. Zapewne sama była zaniepokojona, bo plotki musiały dojść również do niej. Jeśli Inoue ją zauważyła, białogłowa kiwnęła jej głową w geście by się uspokoiła i by dać jej do zrozumienia, że bohaterka zajmie się tą sprawą. Teraz w głowie miała misję do wykonania, nic innego jej nie interesowało. Skrzydła trzymała ciasno, tak by przez przypadek nikogo nie uderzyć. W końcu udało jej się wydostać na główny korytarz. Tam też było pełno ludzi, szczególnie przed toaletą zrobił się tłumek gapiów. Westchnęła, przecierając ręką czoło. Musiała trochę pooddychać, ponieważ przeciskanie się przez tych wszystkich ludzi nie jest łatwe, szczególnie z parą dużych skrzydeł.
Po chwili dziewczyna ruszyła dalej. Przecisnęła się przez nastolatków, którzy w sumie na jej widok troszkę się odsunęli. Tenshi uśmiechnęła się w ich stronę z wdzięcznością. Niestety przy drzwiach zatrzymał ją jeden ze strażników. Dziewczyna oświadczyła, że jest bohaterką i chętnie pomoże w tej sprawie. Jeśli mężczyzna ją wpuścił, anielica zaczęła pomagać drugiemu ochroniarzowi w przeszukiwaniu pomieszczenia. Gdy ten zaczął pukać do kabiny i ostrzegać, skrzydlata ustawiła się z boku, tak by na pierwszy rzut okiem nie było widać jej nóg. Również się nie odzywała, niech przypuszczalny "zboczeniec" myśli, iż jest tam tylko jedna osoba. Była gotowa by w razie konieczności pomóc zatrzymać osobnika.

Spokój. Pasował jej. Nie lubiła niespodziewanych wydarzeń, zakłócających jej plany. Dlatego gdy do jej uszu dotarły w końcu pocztą pantoflową pogłoski o "zboczeńcu w toalecie", poczuła lekką irytację. Nie pokazała jej jednak po sobie, a jedynie zaczęła się zastanawiać, co to mogło dla niej oznaczać.
- To raczej nic takiego. Ktoś rozkojarzony - powiedziała do plotkujących.
Akane tak naprawdę nie bagatelizowała sprawy. Nie w taki dzień jak dzisiaj, gdy wszystko mogło okazać się istotne. Czyżby w toalecie ktoś się... krył? Ten mężczyzna, który rzucił jej się wcześniej w oczy... Co, jeśli...?
Shinosakura zwróciła wzrok w stronę bohaterów. Kobieta najwyraźniej ruszyła tam, gdzie działo się coś dziwnego. Informatorka zdecydowanie wolała nie dać się jej zapamiętać, a już na pewno nie chciała jej się kojarzyć z tą sprawą, co wykluczyło próbę załagodzenia sytuacji i odciągnięcia uwagi od mężczyzny w damskiej kabinie. Ale co, jeśli to jakiś złoczyńca, jeśli go rozpoznają? Na pewno spotkanie zostanie przerwane, a Inoue zabrana nie wiadomo gdzie.
Musiała być blisko niej. Iść krok w krok, nie zgubić z oczu. Zaraz, czy aktorka zatrzymała się gdzieś w hotelu? Musiała sobie przypomnieć, koniecznie. Tymczasem przesuwała się w kolejce, nasłuchując plotek i oglądając się za siebie co jakiś czas. W takiej sytuacji przynajmniej nie wyglądało to podejrzanie.

Sorki, że tak długo, ale trzeba było wymyślić co zrobić z brakiem Jajcarza plus dużo pracy wzięłam :c ale już będę trzymać formę!

Veles była zachwycona tym, jak łatwo wszystko szło. Znaleźli menedżerkę, która nie protestowała i poszła za Rosjanką, a teraz obie zmierzały w kierunku toalety, w której skitrany siedział Jajcarz. Dziennikarkę wmurowało, kiedy zobaczyła strażnika i odruchowo złapała za nadgarstek "zakładnika", aby ta nie kontynuowała wycieczki. Przez chwilę jeszcze stała tak nieruchomo, nie wiedząc za bardzo co zrobić. Pobiec na ratunek? Zostawić go tak? Pozbyć się Hiromi i spróbować wrócić po mężczyznę? W końcu potrząsnęła lekko głową, uświadamiając sobie, że znała priorytety zadania i jeżeli nawet Jajcarz miał sobie nie poradzić z aktualnym problemem, ona mogła dokończyć misję, a później najwyżej pomóc mu zbiec z więzienia.
Raisa przeniosła więc wzrok na towarzyszkę i gestem ręki zaproponowała, aby przeszły do księgarni. Przeciśnięcie się przez wszystkich ludzi nie było łatwe, ale finalnie udało się. Wraz z Hiromi przeszła więc do pomieszczenia gospodarczego.
Rosjance wydawało się to być bardzo dobrym miejscem, aby z planem posunąć się o krok dalej. W związku z tym, zanim ta jeszcze zdążyła się obrócić, Veles uderzyła ją w głowę tak, aby ta straciła przytomność. Użyła do tego jednego z walających się prętów do dekoracji. Nie była ekspertem, ale krótki trening z Jajcarzem nauczył ją tego i owego. Chociaż przez cały czas drżały jej ręce, a po głowie latało multum myśli o uwięzionym w kiblu mężczyźnie, zebrała się do siebie i podjęła próby ukrycia nieprzytomnej kobiety.

Ponownie dodaję mapkę pomocniczą, aby nie trzeba było jej szukać w poprzednich postach: https://i.imgur.com/eS056pO.png
Dodatkowo, przypominam, że opuścił nas Jajcarz, dlatego proszę się nie dziwić, że zostanie pominięty w dalszej części eventu.

W kolejce dalej panowała ogólna wrzawa i poruszenie, a cały tłum aż szumiał od plotek. Niektórzy widząc, że Yurei nie ruszył się z kolejki, zaczęli fukać pod nosem i ciskać jadem, nic jednak nie padło bezpośrednio w kierunku mężczyzny. Widocznie nikt nie szukał zwady, albo bał się zadzierać z dość rozpoznawalnym bohaterem. Wielu chyba jednak liczyło, że brunet zrezygnuje i odejdzie, a im przypadnie szybsze spotkanie swojej idolki.
Gdy mężczyzna wreszcie stanął przed Inoue, mógł na własnej skórze doświadczyć jej miłego usposobienia. Ciągle uśmiechnięta, z ochotą i entuzjazmem równie wielkim, jakby dopiero co zaczęła dzisiejsze podpisywanie autografów, poświęciła Yureiowi tyle czasu, ile potrzebował. Doceniła nawet wojskową wstawkę o ojcu Keiko, wystawiła w książce i na plakacie spersonalizowaną dedykację i podpis, po czym wreszcie mężczyzna mógł odejść z łupami, a sama idolka, uspokojona nieco słowami Yureia o sytuacji w toaletach, skupiła się na przyjmowaniu kolejnych fanów.
Nieco dalej natomiast, ludzie zdecydowanie ucieszyli się z postawy anielicy, która dzielnie ruszyła ku toaletom. Na pewno fakt, że jakiś bohater zainterweniował ukoił nerwową atmosferę, przynajmniej u niektórych. Gdzieniegdzie kobieta mogła usłyszeć słowa podziwu adresowane w jej kierunku. Tenshi mogła poczuć, że korzystając z okazji i ścisku, kilka osób pozwoliło sobie dotknąć jej skrzydeł podczas gdy ta przeciskała się przez tłum.
Tymczasem w toalecie, ochroniarz widząc, że ma przy sobie wsparcie bohaterki widocznie zyskał na pewności siebie. Poprawił na głowie czapkę i wyprostował sylwetkę, aby prezentować się bardziej godnie, po czym ponowił stukanie w drzwi toalety. Za nimi panowała głucha cisza, dlatego ostrzegając uprzednio i odczekując kolejnych kilka chwil, mężczyzna przeszedł do czynów. Przy użyciu kopnięcia otworzył drzwi z impetem, a jego oczom ukazał się siedzący na zamkniętym wc mężczyznę. Intruz wyglądał, jakby zasnął - sylwetka zjechała nieco z siedzenia, a głowa była oparta o jedną z bocznych ścian kabiny. Dopiero zwisająca bezwładnie ręka mężczyzny wzdłuż jego ciała i leżąca na ziemi komórka zaalarmowały ochroniarza, że to nie jest tylko dowcip czy chęć uniknięcia sprzeczki. Pracownik ochrony szybko schował broń za pasek spodni, po czym przywołał do siebie Tenshi, zaniepokojony stanem nieznanego mężczyzny.
Podszedł do niego czekając na kobietę i sprawdził puls, upewniając się, że nieznajomy żyje. Widocznie zasłabł, dlatego zadbanie o jego stan zdrowia stało się priorytetem. Zanim jeszcze blondynka do nich podeszła, ochroniarz zdążył zauważyć dziwnie znajomą twarz mężczyzny.
- Chyba zemdlał - powiedział do kobiety, wstając i robiąc jej miejsce w kabinie. Była dość znaną bohaterką, dlatego też kojarzył jej moce z czymś z zakresu medycyny. Poza tym, skoro już ją przywołał, musiał dać jej szansę zapoznania się osobiście z sytuacją i stanem zdrowia intruza.
- Poza tym, wydaje mi się, że skądś go kojarzę... - dodał, wciąż nie będąc pewnym przez makijaż zakrywający dość dobrze blizny kryminalisty.
Akane natomiast mogła zauważyć, jak łatwo manipulować ludźmi, kiedy trwają w zbitej masie. Niewiedza dotąd napędzała ich do tworzenia coraz to nowszych plotek i gorszych podejrzeń, a to przez pocztę pantoflową przekazywane dalej, rosło do ogromnej rangi. Jej słowa natomiast zapoczątkowały falę bagatelizowania całej sprawy, część ludzi zajęła stanowiska "po drugiej stronie barykady" i rozpoczęły się nawet niewielkie sprzeczki w kolejce. Niektórzy podnosili głos, inni nie ukrywali irytacji, gdy ktoś z opozycji śmiał mieć swoje, odmienne zdanie. Atmosfera robiła się gęsta, a pośród niej tkwiła sama Akane.
Z kolei Veles wciąż nie straciła zaufania Hiromi, dlatego też kobieta może niezbyt zadowolona okolicznościami, ale jednak zgodziła się przejść z dziennikarką do pomieszczenia gospodarczego w księgarni. Traf chciał, że przepychając się przez tłum, akurat minęły z dość bliska Akane, poruszającą się nadal z kolejką naprzód.
Dziennikarka i menedżerka minęły ochroniarzy w tak sprytny sposób, przez cały tłum i hałasy, że nie zwróciły na siebie większej uwagi mężczyzn. A w pomieszczeniu, Hiromi dostała w tył głowy i padła nieprzytomna, gdy tylko Veles wykonała swój ruch. Na szczęście dla dziennikarki - na zewnątrz nie było nic słychać z zamieszania, jakie narobiła...

Kolejka:
- Tenshi
- Yurei
- Akane
- Veles

info: Piszę za zgodą MG xd

Kątem oka Yurei sprawdzał co się działo w samej księgarni, starał się też wyjrzeć za okno. Podejrzewał jednak brak sukcesu w tej materii, wszystko przez ogromne kolejki stojące przed wejściem. Podniósł na chwilę ramiona w geście zobojętnienia, wracając do pisania dalszych smsów. Pierwszy leciał do przyjaciela z wojska. Misja udana. Zapytanie również poszło w sprawie jego córki. Podesłać informacje i zaspokoić jej niecierpliwość, poprawiając jednocześnie humor na cały dzień? A może trzymać wszystko w tajemnicy i zaskoczyć młodą, kiedy nadejdzie ich kolejne spotkanie? Brunet zastanawiał się nad właściwą strategią działania. Była w zasadzie jego oczkiem w głowie. Wszyscy z drużyny dbali o siebie jak prawdziwa rodzina.

Kiedy będzie miał to wszystko z głowy, nie widział w zasadzie dalszego sensu przebywania w pomieszczeniu. Zacznie zaraz wypatrywać samego wyjścia, chcąc się upewnić jak upierdliwa będzie próba wydostania się.  A gdzie dalej? Sklep sportowy? Muzyczny? Brakowało mu czegoś obecnie w garderobie? Mentalnie zaczął robić należytą listę.

Akane uwielbiała historię o nowych szatach cesarza – pięknych, lecz widocznych tylko dla mądrych. Oszuści wzbogacili się, bo ani sam cesarz, ani nikt inny nie chciał przyznać się, że ich nie widzi, więc zamiast tego zachwalał coś, co nie istniało. Jedynie dziecko nie bało się wytknięcia palcami i powiedziało prawdę.
Na samym początku swojej pracy w dosyć nietypowym zawodzie informatora była zafascynowana tym, jak łatwo wpłynąć na innych. Mało tego – szło jej gładko, gdy chciała przekonać do czegoś wielu. W spotkaniu sam na sam byli tylko oni, zdani na wysilenie własnych szarych komórek i poddawani ocenie przez zaledwie jedną osobę. Gdy składali się na tłum – woleli się nie wychylać i kierować tym, co uważała jedna, może dwie nieco odważniejsze osoby. Myśl, że mogą wyjść na głupich, zbyt ich przerażała, tak jak ludzi chwalących nieistniejące szaty cesarza.
Kiedy wszyscy się zamartwiali i ekscytowali zasłyszaną plotką, osoby biorące ją za zdrową przesadę siedziały cicho, myśląc, że tylko one tak myślały. Jedno zdanie wyrażające na głos ich poglądy okazało się wystarczające, by poczuły się raźniej i również zaczęły mówić to, co naprawdę sądzą.
Przewidywalne – pomyślała wzgardliwie.
Obserwowała całe zamieszanie do czasu, kiedy tuż obok niej przeszły dwie kobiety, które przykuły jej uwagę. Ciekawe, była pewna, że menedżerka Inoue właśnie wyszła. Cóż też mogło ją sprowadzić? Zapomniała powiedzieć o czymś aktorce? Nie, zaraz, druga kobieta wyglądała znajomo. Regularnie widziała tę twarz w wiadomościach. Często je oglądała, choćby po to, by wiedzieć co mogła mówić w luźnej pogawędce z szarym Takeshim.
Podążyła wzrokiem za dziennikarką i menedżerką. Wbrew jej przewidywaniom nie udały się prosto do aktorki, lecz na zaplecze, co wzbudziło w niej pewne podejrzenia. Czego mogły tam szukać? Była niemal pewna, że gdyby chodziło tylko o parę pytań, dziennikarzyna już by je zadała, a jeśli planowała wywiad, to umówiłaby się już dawno i przeprowadziła go na spokojnie, po rozdaniu autografów. Czekanie w pomieszczeniu gospodarczym nie miało sensu.
Póki żywe dyskusje jeszcze trwały, Akane po raz pierwszy tego dnia uznała, że improwizacja może się opłacić – dyskretnie opuściła kolejkę. Szła jednak po stronie dalszej od ochroniarzy, tak, by czekający ludzie ją częściowo zasłaniali. W pewnym momencie celowo popchnęła patrzącego gdzie indziej fana, by ten wziął za winowajcę kogoś stojącego obok. Zmęczony i z plakatami w ręku wydawał jej się wzorem kogoś, kto chce jak najszybciej porozmawiać ze swoją idolką i miał serdecznie dość czekania. Kotłująca się w nim irytacja tylko czekała na pretekst, by się uwolnić.
Akane miała nadzieję, że głośna wymiana zdań przykuje choć na chwilę uwagę, Japonka zaś znajdowała się już kilka kroków dalej. Rzecz jasna, gdyby ktoś miał zamiar przeglądać nagrania z kamer, obejrzała się za siebie ze zdezorientowanym wyrazem twarzy. To nie było celowe działanie, a jedynie przypadek – tej wersji zamierzała się trzymać, gdyby zaszła taka potrzeba.
Cicho weszła do pomieszczenia gospodarczego, gdzie zobaczyła dziennikarkę próbującą zaciągnąć gdzieś nieprzytomną kobietę. Zastaną sytuację przywitała jednak z niezmąconym spokojem na twarzy. Taki obrót spraw nie był aż tak zaskakujący, a nawet gdyby – przywykła do oszczędnego okazywania emocji.
- Było zdecydowanie za spokojnie – skwitowała chłodno. Musiała wybadać sytuację i nie powiedzieć czegoś, co mogło obrócić się przeciwko niej. Podeszła bliżej. – Ktoś, kto chwilę temu szedł tak energicznie, nie mógł ot tak zemdleć, a jeśli nawet, przeciętna osoba w twojej sytuacji zaczęłaby natychmiast wzywać pomocy – wykluczyła już na starcie pierwszą wymówkę, jaka mogłaby komuś przyjść do głowy.
Jej słowa, w połączeniu z bezbarwnym tonem głosu, mogły brzmieć chłodno i oskarżycielsko. Tak naprawdę jednak sprawdzała w tym momencie zdolność logicznego myślenia przyłapanej na gorącym uczynku kobiety. Nie atakowała jej ani nikogo nie wołała, choć już dawno mogła to zrobić. Stała wyprostowana, z rękoma zwisającymi wzdłuż ciała. Dawała sygnały, że nie jest nastawiona do dziennikarki wrogo i była ciekawa, czy ta zdoła je dostrzec.

Dobra, co robić, co robić? Veles serio nie była zaznajomiona z tym, jak powinna się zachować w takim momencie. Serce biło jej tak szybko i tak głośno, że myślała, że albo padnie tu na zawał albo jakiś fetyszysta dźwięków o pasujących mocach zczai się, że to nie tylko eskcytacja aktorką przyprawia ludzi o takie doznania. Rosjanka koniec końców znalazła jakąś skrzynię po głośnikach, do której chciała wrzucić nieprzytomną kobietę. Akurat by się zaczęli pakować i ją znaleźli, idealnie.
Skrzynia już była otworzona, Hiromi w pobliżu, kiedy to Raisa uznała, że potrzebuje chwili odpoczynku. Rozprostowała plecy i westchnęła ciężko, po czym znów zabrała się do roboty, ale wtedy do pomieszczenia wpadła dość spora Azjatka. Wat.
Veles zamarła na chwilę i przez kilka sekund patrzyła się na nieznajomą z lekko otwartymi ustami, jednocześnie trzymając nieprzytomną Japonkę. W końcu potrząsnęła lekko głową i ściągnęła lekko brwi, nie zdejmując wzroku z kobiety.
- Chcesz mi pomóc? - spytała wprost, bez ogródek, jedynie poruszając rękoma tak, jakby chciała "podarować" jej menedżerkę.
Założyła, że "przeciętna osoba" z tamtej perspektywy też albo by jej próbowała od razu spuścić wpierdol albo pobiegła po pomoc. Takie spokojne wejście było zbyt podejrzane. Jednocześnie Rosjanka była jednak gotowa, aby zaatakować lub spróbować ataku wymierzonego w swoją osobę uniknąć. Rozluźniła więc uścisk na ciele Hiromi i kontynuuowała "walkę spojrzeń" z brunetką.
- Nie wyglądasz mi na osobę, której zależy na zdrowiu i dobrze tej tutaj - dodała chwilę później, czubkiem buta trącając towarzyszkę aktorki.