Galeria sztuki

Ostatnimi czasy w Musutafu było obrzydliwie nudno. Dzieciakom zaczął się rok szkolny, a to właśnie one z reguły rozpętywały jakieś grube akcje, które potem kończyły się ostrym przypałem. A on? Mógł to wykorzystywać w swój pokrętny sposób. Doświadczeni superbohaterowie z reguły potrafili ocenić swoje szanse, jak i szanse złoczyńcy, a uczniaki z nierozwiniętym jeszcze w pełni mózgami z góry byli skazani na przegraną. Cóż, myśleli, że jak potrafią sikać wodą, to już cały świat był u ich stóp. Takiego było najłatwiej porwać, albo wysłać do szpitala psychiatrycznego z głębokim uszczerbkiem na zdrowiu. Niestety w tym momencie nie działo się zupełnie nic, co mogłoby w jakikolwiek sposób zająć Jajcarza, dlatego wiedział, że nie ma co liczyć na kogokolwiek innego. Był to czas, aby samemu się zainteresować i o sobie przypomnieć.
Chociaż sam przywódca gangu Blighters nie był zbytnio łasy na pieniądze i nie to było z reguły jego motywacją, to łatwo było znaleźć kogokolwiek innego, kto chętnie przytuliłby trochę grosza. Rudzielec był raczej specjalistą od robienia hałasu i chaosu, czyli jego dwóch ulubionych rzeczy, które szły w parze.
Słyszał co nieco o mężczyźnie, z którym miał współpracować, ale nigdy nie spotkał go osobiście, a przynajmniej nie potrafił sobie przypomnieć ich oficjalnego spotkania. Wiedział, że Turya był od niego dużo starszy, na pewno bardziej doświadczony w takich akcjach i co najważniejsze – lubił pieniądze. Obaj nie mieli jeszcze ze sobą bezpośredniego kontaktu, ale nawiązali współpracę pocztą pantoflową, by w końcu obrać za cel największą i najbogatszą w dzieła galerię sztuki w Musutafu. Niby domyślał się, że wcale nie był potrzebny komuś, kto ma na koncie tak wiele skoków, ale we dwóch zawsze było łatwiej, szczególnie, że nie mieli sprzecznych ze sobą celów i mogli sobie wzajemnie pomóc. On sam nie obraziłby się na niewielki zastrzyk gotówki i dużo, dużo PRu.
Umówili się w konkretnym miejscu, na konkretną godzinę z zarysem planu, bo przynajmniej według Jacarza nic nie mogło nie pójść gładko, no chyba, że jakiś superbohater poczuje silną potrzebę, aby ich powstrzymać. Rudowłosy mężczyzna stanął sobie w cieniu drzewa posadzonego w wysokich inspektach niedaleko wejścia do budynku galerii. Chociaż ciemne okulary przeciwsłoneczne mogły chociaż przywodzić na myśl, że Jajcarz próbuje ukryć swoją tożsamość, to były one na tyle wąskie i raczej niepraktyczne, że było to niemożliwe. Ze swojego stałego stylu ubioru również nie zrezygnował, bo miał na sobie elegancki komplet, w którym wszystko było z innego zestawu – granatowa kamizelka, musztardowa koszula, krawat we wzory. Taki był z niego kolorowy gość, nie wspominając już o rudych, zaczesanych do tyłu włosach, oraz bliznach, których nie próbował nawet ukryć, podobnie jak malinek na szyi, które pozostały pamiątką po nocy spędzonej z dziennikarką.
Największym wyzwaniem był fakt, że zdecydowali się na skok w biały dzień, jakby sami prosili się o kłopoty. Czyżby chcieli pokazać, że nic nie jest już dla nich przeszkodą? Najwyraźniej.

Jajcarz. Już sam pseudonim odrzucał go od chęci chociażby samego słuchania o tejże personie. Jak niby miałyby dla niego okazać się przydatne informacje o kimś kogo nawet pseudonim nie jest poważny? A jednak. Dotarło do niego, że nie jest to byle kto. Mimo to nadal nie był przekonany do wspólnego napadu - mimo dziwnego przydomka sam jego charakter i styl bycia odrzucał go. Był dla niego przykładowym człowiekiem-żartem, człowiekiem-porażką, plebsem. Acz tutaj pojawiała się rzecz która bardzo go kusiła a samego Jajcarza już nie. Pieniądze. Szaleniec, totalny! Jak to nie można chcieć ani centa z napadu?! No, w tym przypadku obrazu ale nie zmienia to faktu, że chodzi o forsę! Trudno było mu się oprzeć, do tego stopnia, że aż zniszczył 50-letnią lampkę wina którą delektował się przy rozmowie z pośrednikiem. Ach.. trzeba będzie kupić kolejne dobre wino za gruby plik banknotów...
Nieco się denerwował przychodząc na miejsce spotkania. Napad w środku dnia nie był w jego stylu, nie pasował zbytnio do jego mocy lecz jego, ech, "partnerowi" pasował jak najbardziej. Chciał chaosu, rozgłosu pewnie również. Pozostawało mu więc postawić tylko na to, że jego quirk będzie przydatne w sytuacji jaką wykreują. Przybył ubrany tak jak zawsze. Lubił to, pokazywać klasę i wyższość nad zwykłymi ludźmi. Szedł przez ulicę w garniturze, czarny rzecz jasna, o lasce ze złotą kulą zamiast rączki no i oczywiście kapeluszu - co jak co, niezależnie od pogody, był dla niego obowiązkiem. Posiadał także praktycznie zastosowanie, bowiem mógł do niego schować swoją maskę i rękawiczki.
Ze znalezieniem kompana nie miał problemu. Domyślał się, że z tego co nasłuchał się będzie starał się wyróżnić z tłumu... w negatywny sposób w rozumieniu Hansa. Cóż, problemu z tym nie było. Dostrzegł go pod drzewem upapranego w jakąś tęczę. A nie, zaraz. To ubrania. Zbliżył się do niego lekko zasłaniając swoją twarz kapeluszem.
- Jajcarz... - rzucił krótko i z lekką pogardą stając nad nim rzucając na niego cień.

Nie musiał czekać długo na swojego partnera w zbrodni. Mniej-więcej wiedział, jak wygląda Turya, ale gdyby nie miał tej świadomości, nie ciężko byłoby domyślić się, że to właśnie on, widząc wyróżniającą się na tle przeciętnych Japończyków personę. Brwi Jajcarza powędrowały nieznacznie w górę, gdy taksował spojrzeniem zbliżającego się mężczyznę. Nie robił tego jakoś nachalnie, Niemiec zwyczajnie zbliżał się w jego kierunku, dlatego młodszy z nich miał czas, żeby dokładnie mu się przyjrzeć i wyciągnąć parę wniosków. Musiał przyznać, że ta dziwaczna laska wzięta rodem z kreskówki, w której znajdował się jakiś arcywróg głównego superbohatera dodawała smaczku całemu image’owi Hansa. W jakiś sposób czyniło go mocno przerysowanym w oczach Jajcarza. W gruncie rzeczy styl ubioru obu złoczyńców nie różnił się aż tak drastycznie oprócz tego, że rudzielec stawiał na wiele kolorów jednocześnie, gdy Turya wybrał monotonną paletę barw.
Wydął lekko wargi słysząc ten pogardliwy ton, który nie uszedł jego uwadze, a potem spojrzał na mężczyznę uważnie znad wąskich szkieł okularów przeciwsłonecznych. No cóż. Nie było to dla Jajcarza niczym nowym. Wielu złoczyńców pracujących w Musutafu oceniało go z góry chociażby ze względu na wiek, a co dopiero na całą resztę.
- Panie hrabio – skłonił się teatralnie, a zarazem dość prześmiewczo, co było dość konkretnym komentarzem na temat vibe’u, jaki rozsiewał wokół siebie Turya, jednak młody mężczyzna nie miał w zamiarze nic uszczypliwego. Ot, taki żarcik. - Co słychać? Jak mija dzionek? – posłał mężczyźnie szeroki uśmiech. Niegrzecznie było tak od razu przejść do interesów, chociaż wiedział, że może otrzymać w odpowiedzi coś w rodzaju nieprzyjemnego warknięcia. Nic nowego, nie spotkał jeszcze wielu kryminalistów, którzy nie byli markotnymi dziadami. - Masz coś konkretnego na oku, czy bierzesz jak leci? – zagadnął w ramach przejścia do formalności. W końcu od tego mogło wiele zależeć. Powinni skupić się na jednym, najdroższym celu, czy może stawiali na pełną dowolność? Z początku po cichu, czy może z hukiem? Chciał poznać wizję drugiego mężczyzny. On sam planował wejść do środka, dać Hansowi czas, a potem zebrać paru zakładników, może zostawić po sobie jakiś ładny ślad na drogocennych zasobach galerii. Mały wandalizm nigdy nikomu nie zaszkodził. W każdym razie – był gotowy improwizować i wyjść stąd tak, aby o tym skoku usłyszało całe miasto, dając wcześniej drugiemu złoczyńcy możliwość wykonania roboty całkowicie po swojemu.

Jego odpowiedź na pobłażliwe nazwanie go hrabią poprzedziło krótkie:
- Tsk! - syknął przez usta mrużąc złowieszczo oczy we stronę jajcarza. Oczywiste stało się, że już nie przypadł mu do gustu. To nawet nie tak, że od początku był na przegranej pozycji w tym kierunku. Jednak musiał mu to przyznać - hrabio nawet spodobało mu się. Persona z takim tytułem musiałaby obracać się w śmietance towarzyskiej, mieć pieniądze na co się chce i ile się chce. Aż na krótką chwilę odpłynął co było widać złagodniałej twarzy lecz od razu oprzytomniał zdając sobie o tym sprawę.
- Przez ten dzionek moja ściana mogła posmakować wina wartego więcej pieniędzy niż zapewne miałeś przez całe swoje życie. - rzucił odpowiadając na uśmiech grobową miną.
- Acz podoba mi się twoje nastawienie i natychmiastowe przejście do interesów. - kontynuował odpowiedź na zdania... dzieciaka. Nie dzieliła ich wielka przepaść wiekowa, choć Hans miał już z przodu magiczną trójkę a on zaledwie dwójkę. Dzieciakiem mógł nazwać go z powodu doświadczenia - nie bez powodu pewnie chciał dotrzeć do takiego profesjonalisty jak on.
- Osobiście jeszcze nie wiem nawet jakie obrazy są w środku, ile są warte. Poza tym wpadniecie do środka, zdjęcie jednego lub kilku ze ścian nie wchodzi w rachubę - nie masz niczego poza chęcią zrobienia skoku. Potrzeba planu, sprzętu..! - gdzie przy ostatni syknął przyciszając swój ton głosu. Nie wiedział czy ktoś ich przypadkiem nie może rozpoznać na ulicy lub ogólnie z wyłapanych słów nie ostrzec przypadkiem pracowników muzeum. Zamknął lekko oczy podnosząc ręce pod szyję a laskę pod pachę i poprawiając krawat oraz ogólnie marynarkę.
- Wpierw udamy się do środka jako niczym wyróżniający się zwiedzający. Pochodzimy, pooglądamy, ocenimy i zapamiętamy ważne rzeczy. - no i przeleciał wzrokiem jeszcze raz po jajcarzu.
- Oraz sprawimy abyś wyglądał bardziej jak człowiek a nie szaleniec. Element zaskoczenia to również ważna rzecz. -

Przy każdej kolejnej reakcji Turyi, w Jajcarza uderzał fakt jak bardzo był on niedoinformowany. Możliwe, że chodziło o odgórną niechęć, którą starszy mężczyzna wydawał się niemal emanować, a może wyrobioną opinię jeszcze zanim się poznali, spowodowaną wiekiem młodszego, a co za tym idzie – domniemanym brakiem doświadczenia. Nie miał pojęcia, ale zadziwiało go to, że rozmówca ocenia jego majątek ograniczając go do mniejszego, niż cena butelki wina. Jakkolwiek liczba na metce wysoka by nie była, to Jajcarz stawiał, że po tych kilku skokach, które miał na swoim koncie, udało mu się zgromadzić trochę zaplecza finansowego. Dodatkowo, cóż… Musiał jakoś zapracować na miano super złoczyńcy. Każde krwawe morderstwo, które miało miejsce w Musutafu, zapewne od razu było pod niego podpinane, bo tym się charakteryzował sam Jajcarz. No, no, ktoś tu nie odrobił pracy domowej.
W odpowiedzi westchnął ciężko i wywrócił oczami. Nie chciał tracić czasu na te przepychanki i podkreślanie swojego statusu. Już był na to za dużym chłopcem, a miał w zanadrzu jeszcze trochę cierpliwości. Na szczęście Turya nie trafił w żaden czuły punkt, aby ta szaleńcza strona Jajcarza mogła się obudzić.
- Ja już się rozejrzałem, ale mogę iść z tobą na randkę do galerii, jeśli tak bardzo chcesz – wzruszył lekko ramionami, posyłając mężczyźnie uśmiech półgębkiem. - I tu się mylisz, mój drogi hrabio. Jestem przygotowany na to, co ja chcę osiągnąć. Teraz czekam tylko na ciebie – odpowiedział zadziwiająco spokojnie na wyrzuty na temat braku przygotowania. Sprzęt? Jaki sprzęt? Aby osiągnąć postawione przez siebie cele nie było mu trzeba nic więcej, oprócz noża. A co do planu, cóż. Jajcarz był na tyle uprzejmy, że był w stanie dopasować się do Turyi. W końcu to on chciał wyjść z galerii z obrazami, a rudzielec celował w zostawienie po sobie pamiątki, o której usłyszą konkretni mieszkańcy Musutafu.
Wysłuchiwał początków planu Hansa z lekkim sceptycyzmem odmalowanym na twarzy, ale nie przerywał mu. Odezwał się dopiero, gdy mężczyzna skończył.
- No dobra, skoro kręcą cię przebieranki, to czemu nie, ale za ten wygląd szaleńca powinienem się obrazić – wyszczerzył się do bruneta. - Od razu mówię, że strój francuskiej pokojówki odpada.
Chociaż do osiągnięcia swoich celów żaden kamuflaż nie był mu potrzebny, w tej kwestii był w stanie dopasować się do swojego tymczasowego współpracownika. Miał świadomość, że wyróżniał się wśród tłumu, ale jakby nie patrzeć – nie każdy Japończyk chodził do warzywniaka podpierając się o laskę , która niemal krzyczy „Bruce Wayne wannabe”.

Zaskoczyła go ta mała wieść. Można nawet rzecz, że ucieszyła - nie będzie musiał pokazywać się w muzeum z kimś kto wygląda jak członek LGBT. Ukazał jajcarzowi lekko zdumioną twarz tym faktem.
- Dobre chociaż tyle. - odparł spoglądając na budynek ze sztuką i oceniają na oko ile mogłoby mu zająć obejście wszystkiego. Godzina, może dwie i powinien mieć w większości dopracowany plan. Pozostawało jeszcze zorganizować sprzęt, transport... właśnie. Na co jego tymczasowy kompan jest gotowy? Zabłysnęło mu na moment w głowie.
- Taaaaa??? A co planujesz zrobić skoro nie zależy ci na obrazach i pieniądzach? - zapytał dociekliwie. W końcu co nieco słyszał o nich od pośredników ale sam nie zagłębiał się w temat. Słyszał o zabójstwach to i owo ale jaki motyw nim kierował to już niestety nie obiło się mu o uszy.
- I pytam jak najbardziej poważnie. Nie sprawdzałem twojej teczki czy coś jeżeli o to chodzi - nie interesowało mnie to. - dodał nim młodziejaszek zdążył odpowiedź. Pozostawało po tym wszystkim dla Hansa tylko ubrać go jak człowieka, odwiedzić galerię no i zorganizować sprzęt. Przesunął oczami po niebie jakby coś kalkulował, w sumie nawet tak było. Przy dobrych wiatrach mogliby zrobić napad dzisiaj w nocy albo jutro.

Posłał mężczyźnie kolejny podczas tego spotkania uśmiech, gdy usłyszał pytanie na temat swoich planów co do napadu na galerię sztuki. Żałował, że na tym etapie może mu niewiele zdradzić, bo efekt jego działań z pewnością obiegnie Musutafu trafiając pod nos osób, na których wiedzy najbardziej mu zależało.
- To nie do końca prawda z tymi obrazami – zaczął spokojnie, przestępując z nogi na nogę. - Upatrzyłem sobie jeden i zamierzam coś na nim zostawić, tak na pamiątkę – jego uśmiech poszerzył się, gdy wypowiadał ostatnie wyrazy. Miał już w głowie wizję wykonanej roboty i to go nakręcało. Na szczęście, aby ją wykonać nie był mu potrzebny żaden sprzęt, czy konkretny plan, dlatego on nie musiał się nad tym wszystkim głowić. Mógłby to na dobrą sprawę zrobić sam, ale jeśli z galerii zniknie kilka obrazów, sprawa pewnie będzie miała głośniejszy wydźwięk. Nie był jednak osobą, która para się porównywaniem przyrodzeń, dlatego nie zamierzał nic mówić na ten temat i podkreślać jak bardzo Turya jest mu zbędny. Traktował całe to partnerstwo jako nowe, zabawne i ciekawe doświadczenie.
Jajcarz uznał, że small talk mieli już za sobą, a zresztą miał już dość sterczenia tutaj i marnowania czasu.
- To co? Zaczynamy od zwiedzania? Chcesz wziąć przewodnika? – spytał najmniej poważnie, jak tylko się dało, chociaż taka osoba znająca się na dziełach przydałaby się w momencie, gdy w grę wchodziło ocenianie wartości obrazów. - Czy może boisz się, że mój „niecodzienny strój” spali nam akcję i najpierw pójdziemy na małe zakupy? – dodał ze zbyt dużym rozbawieniem, jak na taką sytuację. Bawiła go ta cała gra w skok na galerię sztuki. Nie miał zbyt wiele do stracenia, dlatego też nie było widać po nim ani śladu stresu. Normalnie byłby może nieco bardziej nerwowy, albo ciągle na krawędzi wybuchu.

Pamiątka, ta... czyżby między innymi dlatego nie chciał kraść innych obrazów? Nie ważne, jeden na szkody można spisać jak najbardziej. A kto wie, może w przyszłości z taką skazą będzie jeszcze więcej wart? Cóż, trzeba będzie poczekać, obserwować rozwój wydarzeń i ewentualnie ponownie włamać się.
Nie skomentował w żaden sposób wypowiedzi jajcarza, początkowo. W tym samym czasie sięgnął do kieszeni i wyjął z niej portfel, palcem przesuwając i dzieląc banknoty na dwie kupki. Tym samym laska ponownie powędrowała pod pachę.
- Zrobimy tak, bo widzę żeś napalony na ten skok. - wyjął spory pliczek zielonych. Z pewnością było ich tam kilkanaście tysięcy jak nie lepiej.
- Za te pieniądze ubierzesz się co najmniej jak ktoś z ulicy. Lecz z tego co zgaduję, lubisz pewnie podobnie jak ja nosić koszulę, garnitur, smoking. Na to również starczy aczkolwiek kup coś w bardziej... jednolitych barwach. - dodał wystawiając banknoty w stronę faceta. To czy je przyjął zależało już od niego. Jemu nie zależało na nich zbytnio, była to w końcu mizerna dla niego suma, niczym w porównaniu do tego co czekało na niego w galerii. Mimo to co jajcarz postanowiłby zrobić z tym, Hans przeszedł do kolejnej wypowiedzi:
- Ja w międzyczasie sam "zbadam" teren. Myślę, że za dwie godziny możemy się tutaj spotkać ponownie. -

Jajcarz obserwował uważnie Hansa, a jego brwi ponownie powędrowały wysoko. Czyżby Niemiec uważał, że drugi mężczyzna tak bardzo potrzebuje pieniędzy? Że nie stać go na nowy garnitur? A może był tak miły, że skoro miał wymagania co do tego skoku, to postanowił je pokryć? W końcu sam rudzielec był gotowy napadać na galerię tu i teraz, ale już wcześniej postanowił dopasować się do partnera zbrodni (i nie robić mu o to żadnych wyrzutów, taki był miły z niego gość). Teraz pozostawało podjąć decyzję czy brać te pieniądze, czy może unieść się honorem, albo zwyczajnie przyznać się, że i takie ciuchy ma się w szafie.
Jajcarz nie chciał robić pauzy nazbyt długo, minęło może kilka sekund i młodszy sięgnął w końcu po pieniądze z ciężkim westchnieniem. Wcisnął banknoty do kieszeni spodni, bo portfela nie nosił. Jeszcze może powinien trzymać przy sobie dowód, co?
- Dobra, to przestaje przypominać randkę i to mnie zaczyna martwić. Najpierw przebieranki, teraz pieniądze… – pokręcił lekko głową, jakby z niedowierzaniem, ale jakoś nie wydawał się temu zaprzeczać. I oczywiście mówić tego na poważnie również.
- Dwie godziny. Spoko – przytaknął mężczyźnie i spojrzał na zegarek na swoim nadgarstku. - Jakby co, to zaklepuję ten wielki obraz z Supernovą – mrugnął jeszcze do Hansa, ale w dalszym ciągu nie zamierzał nic więcej mówić. - Tylko mnie nie wystaw! – rzucił na odchodnym z szerokim uśmiechem i już był w SUVie z przyciemnianymi szybami, czekającym przez ten cały czas po drugiej stronie ulicy. Te auta należące do szemranych osób miały coś w sobie. Gdy trzeba było, nieźle wtapiały się w tłum innych samochodów, ale kiedy szło się samemu ciemną uliczką, to było ich pełno.
Nie minęło długo, a pojazd odjechał.

Wielki obraz kosmiczny... ciekawiło go jak bardzo wielki on jest skoro wybrała go taka persona jak jajcarz. Z pewnością musi rzucać się w oczy w pierwszej chwili swoim rozmiarem a zarazem mieć pasywny wygląd możliwy do łatwego zniszczenia. Coś podobnego bo brudnej szyby - dopóki się człowiek dokładniej nie przyjrzy to uważa, że jest względnie schludna. Nawet niewielkie acz wyróżniające się kolorem czy czymś innym zabrudzenie potrafi nagle zmienić zdanie spoglądającej na obiekt osoby.
- Myślę, że mogę zgodzić się na taki podział łupu. - oznajmił gdy jajcarz mijał go w drodze do auta. Nim ruszył w swoim kierunku patrzył jeszcze chwilę za nim mając pewność, że nie zrobi czegoś głupiego albo nieodpowiedniego. Na szczęście nic takiego się nie wydarzyło. Może informacje jakie zostały mu przekazane były nieco przesadzone? Poza słownictwem, no - ubiorem również; nie prezentował kogoś szalonego. Ale kto tam wie, może po prostu trafił na jego lepszy tudzież normalniejszy dzień? Może chciał sprawiać przed nim wrażenie kogoś na poziomie. Nie wiedział, pozostawało zgadywać na co tylko wzruszył ramionami i zaczął kierować się we stronę galerii. Po drodze sięgnął jeszcze po telefon aby ustawić przypomnienie o spotkaniu za dwie godziny. Ciekawe czy o tej porze jajcarz wróci odmieniony na poważną personę... za jego gotówkę. Miał małą nadzieję, że nie wyrzucił pieniędzy w błoto...



//nie wiem czy wizytę w samej galerii powinienem opisywać i pozostawić narrację w naszych rękach czy też gm powinien się pojawić. Co myślisz o tym?

Jajcarz miał kilka szybkich przemyśleń w samochodzie, gdy jeszcze tak naprawdę nie miał pewności gdzie zmierzać. Przyglądał się kupce banknotów, które umieścił na swojej dłoni, mając przy tym beznamiętną minę. Nie było ich wcale tak dużo, aby traktować je jak jakiś łup, a z drugiej strony – po co miał jechać na jakieś zakupy, skoro miał w swojej szafie ciuchy, które mogły uchodzić na „normalne” (i przy tym beznadziejnie nudne)? Westchnął ciężko i powiedział kierowcy, żeby skierował się do bunkra, który był siedzibą gangu Blighters. Nie miał teraz siły na przymierzanie, wybieranie i męczenie się z ludźmi.
Gdy był już na miejscu, skierował się do pomieszczenia, które służyło mu za garderobę. Pośród najróżniejszych, na pierwszy rzut oka nie pasujących do siebie kompletów, czy strojów, takich jak autentyczny mundur policjanta, który przywodził na myśl przyjemne wspomnienia, Jajcarz odnalazł względnie akceptowalny garnitur. Taki zwykły i szary, nadający się dla kogoś, kto idzie załatwić jakiś biznes, albo może wybiera się na jakąś sztukę do opery. Założył pod kamizelkę białą koszulę, a potem przejrzał się w wysokim lustrze. Widząc samego siebie aż wywrócił oczami i zrobił obrzydzoną minę. Plik banknotów zostawił na jakimś blacie i spojrzał na zegarek. Miał jeszcze trochę czasu, dlatego mógł się lepiej przygotować i wszystko przemyśleć. Chciał założyć na wierzch swój ulubiony, jasny płaszcz, który należał do tych bardziej pojemnych. Miał w nim już ulubiony nóż, ale wpakował jeszcze jeden, który miał mieć inne, zaplanowane już z góry zastosowanie. W kieszeniach znajdował się również rewolwer i garść naboi. Jajcarz stwierdził, że farba w sprayu również może się przydać. Zatrzymał się na dłużej przy laskach dynamitu. Nigdy nie wiadomo, czy nie trzeba będzie wyjść skądś z hukiem. Zgarnął dwie i wcisnął je do płaszcza na słowo honoru, a potem założył na siebie ciuch, jakby wcale nie znajdował się w nim spory arsenał. Jajcarz był też pewien, że gdyby dobrze pogrzebał, znalazłby w płaszczu kilka innych, ciekawych rzeczy.
Czas mijał, a rudowłosy złoczyńca nie chciał się spóźnić. Sam nie lubił osób, które nie potrafiły stawić się nigdzie na czas i była to jedna z tych rzeczy, które niezmiernie go irytowały. Wpakował się w samochód, a gdy podróż dobiegła końca, stawił się w umówionym miejscu. Był ciekaw, czy Turya wypatrzył coś dla siebie, czy wszystkie znajdujące się w Galerii obrazy będą dla niego za mało warte, aby w ogóle brudzić sobie ręce. On sam był podekscytowany i chociaż jako autor skoku powinien modlić się, żeby wszystko poszło zgodnie z planem, to jednak liczył, że nie będzie aż tak nudno i ktoś postanowi spróbować ich powstrzymać.

// Jestem otwarty na pojawienie się Mistrza Gry, ale jeśli nie będzie chęci z jego strony, to równie dobrze sami możemy opisać skok na Galerię.

W drodze do galerii z daleka rzucały się "sztandary" oznajmujące nową wystawę. Na całą galerię lub jej część, musiałby się zbliżyć by doczytać. Zresztą co go to? Dowie się jak wejdzie do środka i tak też się stało. Miejsce to obleganym przez zwiedzających może nie wypadało nazwać, lecz na brak tłumów również nie szło narzekać. Była to wada jak i zaleta - trudniej byłoby rozpocząć kradzież zza dnia, a widząc nastawienie jajcarza pewno takie planuje. Z drugiej strony zakładnicy mogą okazać się bardzo przydatni... Rozmyślał nad tym wpatrując się w obraz na którym zależało drugiemu złoczyńcy. Było w coś trudnego do wyrażenia, coś zmuszającego wpatrującą się w niego osobę do ciągłego patrzenia, do różnych rozmyśleń. Cóż, sam Turya popadł w to błądząc pomiędzy wyborem głośnej akcji w dzień lub cichej w noc. Kiedy wybór wydaje się czasami taki prosty to tutaj było z goła inaczej i dalej rozważałby nad tym przed wielkim obrazem gdyby ktoś przypadkiem nie szturchnął go w tłumie. Gwałtownie się odwrócił na darmo szukając osoby która tego dokonała. Syknął ze złości nie mogąc oczernić nieznajomego za jego czyn. Ruszył dalej.
Sam budynek galerii może i wygląda na spory lecz to tylko pozory. Po wejściu zwiedzeniu wszystkich sal minęło Hansowi zaledwie pół godziny? Może coś koło tego biorąc pod uwagę, że było to jego pierwsze podejście jak i jednocześnie przyglądał się obrazom. Nadal było sporo czasu ale wbrew pozorom to nie. Wiedział już gdzie są obrazy, za drugim razem tym które wpadły mu w oko porobił zdjęcia. Co prawda chciałby ukraść wszystkie lecz ograniczał go również transport - nie zmieści wszystkich do jednego czy dwóch vanów a większa liczba pojazdów z pewnością wzbudzi zainteresowanie w czyiś oczach, pomijając już fakt wyniesienia i zapakowania towaru. Westchnął. Jak wszystko pójdzie gładko kilka milionów powinien zarobić na czarnym rynku, minimum.
Po kilku kolejnych okrążeniach zaczął się zbierać ku wyjściu. W czasie tych dwóch godzin, bez kilku minut, zapoznał się jak najdokładniej z planem budynku, lokalizacją kamer i przypuszczalnymi trasami ochroniarzy. Intrygowało go w drodze powrotnej to jak jajcarz postanowił się wystroić. Będzie inny, pozna go? A może olał wszystko i wróci w jeszcze bardziej idiotycznych kolorach. Zerknął na zegarek siadając na ławce. Było jeszcze prawie dziesięć minut do umówionej godziny. Czas w sam raz na sprawdzenie wartości upatrzonych zdobyczy.



//w takim razie popytam czy ktoś chciałby poprowadzić :)